در یکی از غیرمنتظرهترین تحولات انتخاباتی آمریکا، زهران ممدانی، نماینده ۳۴ ساله و چهره نوظهور چپگرای نیویورک، با شکست اندرو کومو، فرماندار پیشین ایالت، شهردار جدید بزرگترین شهر آمریکا شد.
به گزارش خبرگزاری رویترز، نتایج اولیه که از سوی مرکز دادهنگاری انتخاباتی منتشر شده، نشان میدهد ممدانی که با شعارهایی رادیکال و سیاستهایی سوسیالیستی وارد میدان شده بود، موفق شد با اختلافی دو رقمی کومو ۶۷ ساله را شکست دهد.
کومو پس از شکست در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات، بهعنوان نامزد مستقل وارد رقابت شده بود. در حالیکه برخی رسانهها هنوز نتیجه نهایی را تایید نکردهاند، آمار رسمی نشان میدهد بیش از دو میلیون رأی در نیویورک به صندوقها ریخته شده که بالاترین میزان مشارکت در رقابت شهرداری از سال ۱۹۶۹ تاکنون است.
ممدانی که پیش از این نمایندهای گمنام در مجلس ایالتی بود، با پیشنهادهایی چون رایگانسازی اتوبوسهای شهری و فریز اجاره برای نزدیک به یک میلیون واحد مسکونی، توجه نسل جوان و رأیدهندگان ساکن محلههای کمدرآمد را به خود جلب کرد.
پیشتازی او در نظرسنجیها از ماهها پیش قابلتوجه بود و شکست سنگین کومو که زمانی یکی از وزنههای سیاسی حزب دموکرات محسوب میشد، شوک بزرگی برای نهاد قدرت در نیویورک تلقی میشود.
در کنار رقابت شهرداری نیویورک، دو پیروزی دیگر برای دموکراتهای میانهرو در ایالتهای نیوجرسی و ویرجینیا، مسیر متفاوتی از کمپین ممدانی را به نمایش گذاشتند؛ اما در نهایت همگی نشانگر تغییر فضای سیاسی آمریکا در آستانه انتخابات میاندورهای ۲۰۲۶ هستند.
در نیوجرسی، «مایکی شریل»، خلبان پیشین نیروی دریایی و نماینده کنونی مجلس نمایندگان، با شکست «جک چیاتارلی» جمهوریخواه، جایگزین «فیل مورفی» فرماندار دموکرات فعلی خواهد شد.
رسانههای آمریکایی گزارش دادهاند که با این پیروزی، برای نخستینبار از دهه ۱۹۶۰، دموکراتها سه دوره پیاپی در نیوجرسی قدرت فرمانداری را در دست میگیرند. رقابت در نیوجرسی، با هزینههای تبلیغاتی نجومی و مداخله مستقیم احزاب ملی، پرهزینهترین کارزار امسال بود.
در ویرجینیا نیز «ابیگیل اسپنبرگر»، دیگر چهره میانهرو حزب دموکرات، موفق شد با پیروزی بر «وینسام ارل-سیرز»، معاون فرماندار جمهوریخواه، به عنوان نخستین زن فرماندار این ایالت برگزیده شود.
اسپنبرگر در سخنرانی پیروزی خود گفت: «ما در سال ۲۰۲۵ عقلانیت را به جای سیاستزدگی انتخاب کردیم. ما ایالت خود را به هرجومرج ترجیح دادیم.»
هر سه نامزد پیروز در این انتخابات، با تاکید بر مسائل اقتصادی از جمله بحران توان خرید، هزینههای زندگی، و حملونقل، تلاش کردند صدای رأیدهندگان ناراضی را بازتاب دهند. در حالیکه ممدانی آشکارا رویکردی چپگرایانه داشت، شریل و اسپنبرگر در جبهه میانهرو دموکراتها جای میگیرند.
با این حال، نقطه مشترک هر سه پیروزی، بهرهبرداری هوشمندانه از نارضایتی عمومی نسبت به دونالد ترامپ بود. ترامپ که در نه ماه نخست ریاستجمهوریاش با بحرانهای پیدرپی، از جمله تعطیلی دولت فدرال و سیاستهای سختگیرانه مهاجرتی، روبهرو بوده، در روزهای پایانی کارزار، با تهدید به اخراج کارمندان فدرال و تعلیق بودجه میلیاردی پروژه ریلی هادسون در نیوجرسی، موجی از انتقادات را بهسوی خود جلب کرد.
در برخی حوزههای رأیگیری ویرجینیا، رأیدهندگان به خبرنگاران گفتهاند که سیاستهای مهاجرتی ترامپ و وضع تعرفههای سنگین وارداتی از جمله عوامل اصلی تصمیمشان برای حمایت از دموکراتها بوده است.
«خوان بنتز»، مدیر ۲۵ ساله یک رستوران که برای نخستینبار رأی میداد، گفت که به تمامی نامزدهای دموکرات رأی داده زیرا ترامپ را مسئول تعطیلی دولت و رفتارهای غیرانسانی با مهاجران میداند.
همزمان، رأیدهندگان کالیفرنیا نیز در حال تصمیمگیری درباره دادن اختیارات جدید به قانونگذاران دموکرات برای بازطراحی نقشه حوزههای کنگره بودند؛ موضوعی که میتواند بر کنترل مجلس نمایندگان آمریکا در سال آینده تأثیر مستقیم بگذارد.
ترامپ این رأیگیری را «تقلبی» خواند و بدون ارائه هیچ مدرکی آن را «کلاهبرداری» توصیف کرد.
با وجود مشارکت گسترده رأیدهندگان در نیویورک، ویرجینیا و نیوجرسی، تحلیلگران سیاسی هشدار دادهاند که نتایج این ایالتها الزاماً قابل تعمیم به حوزههایی مانند میسوری یا رقابتهای سنا در ایالتهایی چون مین نیست.
داگلاس هی، استراتژیست جمهوریخواه، گفت: «هیچ نتیجهای در ویرجینیا یا نیوجرسی نمیتواند پیشبینی کند چه اتفاقی در رقابتهای سنا یا کنگره در ایالتهای دیگر رخ خواهد داد.»
نظرسنجیهای اخیر نشان میدهد که هرچند ۵۷ درصد از مردم آمریکا از عملکرد ترامپ ناراضیاند، اما این نارضایتی الزاماً به افزایش حمایت از دموکراتها منجر نشده و رأیدهندگان همچنان بین دو حزب تقسیم شدهاند.