انتشار اعترافات اجباری امیرحسین موسوی از تلویزیون جمهوری اسلامی با واکنش نرگس محمدی و شیرین عبادی روبهرو شد. این دو برنده نوبل صلح در پیامهایی جداگانه، این اقدام را نشانهای از استیصال و فریبکاری نظام امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی دانستند.
در روزهای اخیر، صداوسیمای جمهوری اسلامی ویدیویی از «اعترافات» امیرحسین موسوی، فعال سابق شبکههای اجتماعی، منتشر کرد که در آن او به همکاری با موساد متهم شده است. اما همزمان، موسوی در نامهای سرگشاده از زندان اوین این ادعاها را قاطعانه رد کرده و گفته است که اعترافاتش تحت شکنجه، تهدید و فشار روانی گرفته شده است.
موسوی در این نامه توضیح داده که ویدیوی مذکور در اردیبهشت ۱۴۰۴، یک ماه پیش از آغاز جنگ دوازدهروزه میان حکومت ایران و اسرائیل ضبط شده، در حالی که او از ۲۸ آذر ۱۴۰۳ در بازداشت بوده است. با وجود این، پرونده او را در پروژهای با عنوان «عوامل جنگ دوازدهروزه» گنجاندهاند. او نوشته است: «پس از ۱۴۸ روز انفرادی، بازداشت همسرم، ضربوشتم شدید و تهدید به تکرار شکنجهها، ناچار به انجام این مصاحبه شدم.»
این زندانی سیاسی که در شبکه اجتماعی ایکس با نام «جیمز بیدین» شناخته میشود، گفته است که تقریباً تمام جملات او در مصاحبه تلویزیونی، القای بازجویان بوده و نسخه پخششده در صداوسیما نیز با تحریف گسترده منتشر شده است.
در واکنش به این برنامه، نرگس محمدی در پیامی صوتی، نمایش اعترافات اجباری موسوی را «نشانهای آشکار از استیصال، فریبکاری، دروغگویی و بلاهت سیستم امنیتی ـ قضایی جمهوری اسلامی» توصیف کرد. او هشدار داد که جمهوری اسلامی پیشتر نیز زندانیانی را با اتهامات ساختگی اعدام کرده که در زمان وقوع جرم در زندان به سر میبردند. محمدی تاکید کرد: «در نظام قضایی فاسد و وابسته جمهوری اسلامی، حتی تناقضهای آشکار پروندهها اهمیتی ندارد و تنها اراده نهادهای امنیتی تعیینکننده است.»
محمدی یادآور شد که موسوی ۱۴۸ روز در سلول انفرادی بوده و این نوع بازداشت، مصداق شکنجه سفید است. او افزود: «هرگونه اعترافی که در چنین شرایطی گرفته شود، از نظر قانونی بیاعتبار است.»
همزمان، شیرین عبادی در بیانیهای این اعترافات را «سلاح کهنه جمهوری اسلامی علیه فعالان مدنی» خواند و گفت: «حکومت با استفاده از رسانه رسمی، تلاش میکند شکستهای اطلاعاتی خود را با ساخت پروندههای جعلی و اعترافات زیر شکنجه پنهان کند.»
عبادی تاکید کرد که پخش چنین اعترافاتی نقض آشکار اصول دادرسی عادلانه است و بار دیگر نشان میدهد که جمهوری اسلامی از «اعترافات اجباری و تبلیغات تلویزیونی» بهعنوان ابزاری برای سرکوب و ارعاب استفاده میکند؛ روشی که سالهاست از سوی نهادهای بینالمللی حقوق بشر محکوم شده است.
در پایان پیام خود، نرگس محمدی از جامعه مدنی و مردم ایران خواست در برابر این روند سکوت نکنند: «بیایید صدای همه زندانیان سیاسی و عقیدتی باشیم؛ فریب، ظلم و دروغ نهادهای امنیتی و قضایی را افشا کنیم و فریاد بزنیم: نه به اعترافات اجباری، نه به شکنجه، نه به دروغ.»
جمهوری اسلامی پس از جنگ ۱۲ روزه، شمار زیادی از شهروندان را به اتهام «جاسوسی» و «همکاری» با اسرائیل بازداشت، محاکمه و حتی اعدام کرده است.
در یکی از آخرین موارد از اعدام به اتهام «جاسوسی»، بهرام چوبی اصل، شهروند ایرانی، هفتم مهر به دار آویخته شد.