جو بنت، پسر لیندزی و کریگ فورمن، زوج بریتانیایی که از حدود ۱۱ ماه پیش در ایران بازداشت شدهاند، دولت بریتانیا را متهم کرد که برای آزادی والدینش «اقدام کافی» انجام نداده است.
بنت، پنجشنبه ششم آذر در گفتوگو با اسکاینیوز اعلام کرد شباهتهای نگرانکنندهای میان وضعیت والدینش و پرونده نازنین زاغری-رتکلیف مشاهده میکند.
او گفت واکنش دولت بریتانیا «بیش از حد منفعل» بوده است: «دو شهروند بریتانیایی به جاسوسی برای دولت بریتانیا متهم شدهاند، اما دولت از آنها دفاع نمیکند و اتهامات را آنطور که باید به چالش نمیکشد. باید از شهروندانتان دفاع کنید.»
بنت اتهامهای واردشده از سوی جمهوری اسلامی علیه والدینش را «غیرواقعی» و نمونهای از «گروگانگیری» توصیف کرد و افزود هیچ دلیل موجهی برای سکوت یا احتیاط بیش از حد دولت وجود ندارد: «آنها جاسوس نیستند؛ موضوع کاملا روشن است.»
ریچارد رتکلیف، همسر نازنین زاغری-رتکلیف نیز از خانواده فورمن حمایت کرد و به اسکاینیوز گفت شباهتهای زیادی میان شرایط کنونی و تجربه شخصی خود میبیند: «برای من بسیار یادآور تجربه خودمان است؛ انگار انعکاسهای زیادی از تجربه ما را در تجربه خانواده جو و دیگران میشنوم.»
پسر این زوج بریتانیایی زندانی در ایران، ۲۱ آبان در مصاحبه با بیبیسی جهانی گفته بود پدر و مادرش در تلاش «برای درخواست کمک» دست به اعتصاب غذا زدهاند.
لیندزی و کریگ فورمن، پیش از این ساکن شرق ساسکس بودند اما از سال ۲۰۱۹ به اندلس در جنوب اسپانیا نقل مکان کرده بودند. لیندزی مشاور امور مربوط به زندگی (لایفکوچ) و کریگ نجار بوده است.
این زوج در جریان یک سفر موتورسیکلتی دور دنیا از ارمنستان وارد ایران شدند و پس از اقامت در شهرهای تبریز، تهران و اصفهان قصد داشتند به کرمان بروند اما ۱۴ دی ۱۴۰۳ در مسیر این شهر به اتهام «جاسوسی» دستگیر شدند؛ اتهامی که هر دو آن را بهطور قاطع رد کردهاند.
این زوج ابتدا به زندانهای مختلفی در تهران منتقل شدند، اما در اکتبر دوباره به زندان اوین منتقل شدند؛ همان جایی که زاغری-رتکلیف سالها در آن محبوس بود.
وزارت امور خارجه بریتانیا پیشتر هشدار داده بود که همه شهروندان بریتانیایی، بهویژه دو تابعیتیها، بهدلیل «ریسک قابلتوجه بازداشت یا بازجویی»، از سفر به ایران خودداری کنند.
سخنگوی این وزارتخانه در ماه اکتبر اعلام کرده بود که لندن از گزارشها درباره طرح اتهام «جاسوسی» علیه این زوج «عمیقا نگران» است و به خانواده آنها حمایتهای کنسولی ارائه میدهد.
خانواده فورمن تنها اروپاییهای محبوس در زندانهای ایران نیستند و مقامات اروپایی و فعالان حقوق بشر بازداشت شهروندان کشورهای غربی از سوی جمهوری اسلامی را مصداق «گروگانگیری حکومتی» میدانند.
آنها معتقدند حکومت ایران از این افراد به عنوان دستاویزی برای فشار آوردن به غرب با هدف گرفتن امتیاز استفاده میکند.