کارزار آزادی زندانیان سیاسی در ایران خواهان توقف فوری اعدامها در ایران شد و همچنین گزارشی از وضعیت «غیر انسانی» نسیمه اسلامزهی، مادر دو فرزند، در زندان منتشر کرد که به اتهام «محاربه» به اعدام محکوم شده است.
این کارزار سهشنبه ۲۲ مهر با انتشار متنی نوشت: «تصور کنید فرزندتان را در سلول زندان در آغوش گرفتهاید؛ در حالیکه میدانید شما و همسرتان ممکن است هر لحظه اعدام شوید و شاید هرگز شاهد بزرگ شدن فرزندانتان نباشید.»
کارزار آزادی زندانیان سیاسی افزود این «واقعیت دردناک» زندگی نسیمه اسلامزهی، مادر دو فرزند از بلوچستان و همسرش ارسلان شیخی از کردستان است که هر دو در ایران زندانیاند.
این زوج در شهریور ۱۴۰۲ در ملارد تهران به اتهام عضویت در داعش بازداشت و پس از بازجویی در زاهدان، دوباره به تهران منتقل شدند.
نسیمه هنگام بازداشت باردار بود و اردیبهشت سال گذشته دخترش «تسنیم» را در زندان به دنیا آورد.
او یک دختر چهار ساله دیگر به نام عایشه دارد که گفته میشود پس از بازداشت والدینش به بهزیستی منتقل شده است.
کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» نیز با انتشار بیانیهای در نودمین هفته خود به حکم نسیمه و همسرش اشاره کرد و آن را نمادی از «بیعدالتی در نظام قضایی استبدادی» خواند.
کارزار آزادی زندانیان سیاسی تاکید کرد نسیمه و دختر نوزادش شرایطی بسیار سخت و غیرانسانی را در زندان تحمل میکنند.
نسیمه و همسرش در پروندهای مشترک با اتهام «محاربه» به اعدام محکوم شدهاند.
علاوه بر او، وریشه مرادی، پخشان عزیزی و شریفه محمدی، سه زندانی زن سیاسی دیگری هستند که به اعدام محکوم شدهاند و در انتظار اجرای حکم خود هستند.
این کارزار تاکید کرد جمهوری اسلامی پس از جنگ ۱۲ روزه سرکوبها را تشدید کردهاند و شهروندان، بهویژه اقلیتهای قومی را، با اتهامات ساختگی «همکاری با اسرائیل» هدف قرار دادهاند.
جمهوری اسلامی ۱۲ مهر هفت زندانی سیاسی را به اتهاماتی از جمله «ارتباط با اسرائیل» در استانهای کردستان و خوزستان اعدام کرد.
سازمان حقوق بشر ایران ۱۸ مهر در گزارشی به مناسبت روز جهانی مبارزه با مجازات مرگ، خبر داد جمهوری اسلامی از ابتدای سال جاری میلادی تا آن تاریخ دستکم هزار و ۱۰۵ نفر را اعدام کرده است.
کارزار آزادی زندانیان سیاسی تاکید کرد با وجود این موج بیسابقه از اعدام، بازداشت و شکنجه، دولتهای اروپایی و آمریکا هنوز اقدام موثری برای واداشتن جمهوری اسلامی به توقف کشتار و آزادی زندانیان سیاسی انجام ندادهاند.
این کارزار از شهروندان، روزنامهنگاران، فعالان حقوق بشر، اتحادیههای کارگری و سازمانهای بینالمللی خواست خواهان توقف فوری اعدامها در ایران و آزادی همه زندانیان سیاسی شوند.
در این بیانیه آمده است: «جهان نمیتواند در حالیکه مادران، فعالان و انسانهای بیگناه به سوی چوبه دار برده میشوند، ساکت بماند... اکنون اقدام کنید؛ پیش از آنکه دیر شود.»