چهار منبع آگاه به واشینگتنپست گفتهاند که دولت ترامپ در تلاشی جدید قصد دارد تایلنول (نام تجاری داروی استامینوفن) را به عنوان عامل اوتیسم و داروی لوکوورین را به عنوان درمانی بالقوه برای اوتیسم معرفی کند.
این گزارش دقایقی پس از آن منتشر شد که دونالد ترامپ، رییسجمهوری ایالات متحده، یکشنبه ۳۰ شهریور، در مراسم یادبود چارلی کرک خبر داد که دوشنبه یک کنفرانس خبری «بسیار مهم» درباره اوتیسم در کاخ سفید برگزار خواهد شد.
این منابع آگاه که به شرط ناشناس ماندن با واشینگتنپست گفتوگو کردهاند، میگویند که پیشبینی میشود در این جلسه نگرانیهایی درباره مصرف استامینوفن در زنان باردار مطرح شود.
ابتدای ماه سپتامبر گزارشهایی درباره ارتباط مصرف استامینوفن در ماههای نخست بارداری و احتمال ابتلای کودکان به اوتیسم منتشر شده بود.
استامینوفن که در بسیاری کشورها تحت عنوان پاراستامول شناخته میشود، ماده موثر تایلنول و یکی از پرمصرفترین داروهای ضد درد و تببُر در جهان است. این دارو علاوه بر تایلنول، با برندهای مختلفی مانند میدول، پاندول، اسِفن، اکسِدرین و وایکادین تولید میشود.
منابع آگاه همچنین گفتهاند که مقامات دولت آمریکا بهتازگی مشغول مرور پژوهشهای پیشین درباره ارتباط میان مصرف استامینوفن در اوایل بارداری با افزایش خطر اوتیسم در کودکان بودند و مقاله تازهای که ماه اوت از سوی پژوهشگران دو دانشگاه هاروارد و مونتسینای منتشر شد نیز یکی از منابع مورد توجه آنها بوده است.
به گفته این چهار فرد، دولت آمریکا قصد دارد به زنان باردار هشدار دهد که در ماههای اول بارداری از مصرف استامینوفن خودداری کنند، مگر اینکه تب داشته باشند.
آنها همچنین اشاره کردهاند که مقامات قصد دارند دارویی کمتر شناختهشده به نام لوکوورین را به عنوان درمان احتمالی اوتیسم معرف کنند. این دارو معمولا برای مقابله با عوارض جانبی برخی داروها و درمان کمبود ویتامین ب۹ تجویز میشود.
گروهی از دانشمندان نتایج حاصل از کارآزماییهای بالینی اولیه در خصوص تجویز لوکوورین به کودکان دارای اوتیسم را «بهبود چشمگیر» در توانایی سخن گفتن و درک دیگران در این کودکان توصیف کردهاند.
به گفته این افراد مطلع، مقامهای مسئول در سازمان غذا و داروی آمریکا اخیرا در حال بازبینی عبارتهایی بودهاند که میتوان در مورد این دارو به کار برد.
به نقل از واشینگتنپست، یافتههای مربوط به لوکوورین در جامعه علمی بازتاب گستردهای داشته و بحثهای تازهای درباره علتهای پیچیده اوتیسم برانگیخته است.
ترامپ در بخشی از سخنانش در مراسم یادبود چارلی کرک، فعال محافظهکار و بنیانگذار سازمان «ترنینگ پوینت یواِساِی» که ۱۰ سپتامبر ترور شد، گفت: «فردا یکی از بزرگترین خبرها را اعلام خواهیم کرد. فکر میکنم این خبر از نظر پزشکی در تاریخ کشورمان بیسابقه خواهد بود. این برایتان شگفتانگیز خواهد بود. فکر میکنم ما پاسخی برای اوتیسم پیدا کردهایم.»
او در ادامه توضیح داد: «اینکه [اوتیسم] چهطور اتفاق میافتد، تا دیگر نگذاریم دوباره رخ دهد، و اینکه وقتی کسی مبتلاست، چهطور دستکم اندکی بهبود پیدا کند تا والدین بتوانند به فرزندشان، به کودکی زیبا، کمک کنند. من همه را تحت فشار گذاشتهام که دلیل این مساله را پیدا کنید.»
رابرت اف. کندی جونیور، وزیر بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده، بهار امسال از راهاندازی یک پروژه پژوهشی گسترده با حضور صدها دانشمند از سراسر جهان خبر داده بود.
او همان زمان وعده داد که ایالات متحده تا سپتامبر علت بیماری اوتیسم را شناسایی خواهد کرد.
افزایش تولد نوزادانی با اختلال اوتیسم یکی از دغدغههای ترامپ و یکی از اولویتهای او در ماههای گذشته بوده بهنحوی که گروهی شامل وزیر بهداشت و مدیر موسسه ملی سلامت را مامور یافتن پاسخی در این باره کرده بود.
علاوه بر سخنان ترامپ، کوش دسای، معاون سخنگوی کاخ سفید هم در بیانیهای گفت: «رییسجمهوری قول داده بود نرخ فزاینده اوتیسم در آمریکا را مورد توجه قرار دهد. اعلامیه فردا پیشرفتی تاریخی در این تعهد خواهد بود.»
شرکت تایلنول به درخواست واشینگتنپست برای اظهار نظر پاسخی نداده است.
والاستریت ژورنال ده روز پیش به نقل از یک فرد آگاه گزارش داد که مدیرعامل موقت شرکت تولیدکننده تایلنول با وزیر بهداشت آمریکا ملاقات داشته تا او را از قرار دادن تایلنول به عنوان یکی از دلایل احتمالی اوتیسم در گزارشهای آتی منصرف کند.
گزارشهای غیررسمی که ابتدای ماه سپتامیر درباره ارتباط میان مصرف استامینوفن با اوتیسم منتشر شد به کاهش ارزش سهام شرکت تولیدکننده تایلنول در بازارهای سهام انجامید.
اختلال اوتیسم یک طیف است و به یک وضعیت عصبرشدی اشاره دارد که سبب دشواریهایی در مهارتهای اجتماعی-ارتباطی و بروز رفتارها و کنشهای مکرر در افراد میشود. این اختلال طی دهههای گذشته در میان کودکان آمریکایی رشدی فزاینده داشته است.
به نقل از اسناد مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ایالات متحده، از هر ۳۱ کودک هشت ساله در آمریکا، یک کودک دارای این اختلال است. این آمار در سال ۲۰۰۰ یک کودک از میان ۱۵۰ کودک بود.
تا کنون حدود ۱۰۰ ژن مرتبط با این وضعیت شناخته شده است. بسیاری از دانشمندان معتقدند علاوه بر این ژنها، عوامل دیگری، بهویژه چیزی در محیط یا سبک زندگی آمریکاییها در ایجاد این وضعیت دخیل است.