جان‌ باختن ۲ زندانی در ایران به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی و ادامه وخامت حال سمیه رشیدی

شنبه ۱۴۰۴/۰۶/۲۹

در پی تداوم محرومیت برخی زندانیان از درمان، گزارش‌ها حاکی از آن است که جمیله عزیزی در زندان قرچک و محمد منقلی در زندان یزد به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی جان خود را از دست دادند. هم‌زمان وضعیت سمیه رشیدی، زندانی سیاسی منتقل‌شده از زندان قرچک به بیمارستان، وخیم گزارش شده است.

بر اساس اطلاعات اختصاصی رسیده به ایران‌اینترنشنال، جمیله عزیزی، زندانی جرائم مالی، عصر جمعه ۲۸ شهریور به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی در بند مشاوره دو زندان قرچک ورامین جان باخت.

یک منبع آگاه از وضعیت این زندانی به ایران‌اینترنشنال گفت: «عزیزی طی هفته‌های گذشته چندین بار درخواست اعزام به بیمارستان داد و هر بار با بی‌توجهی مسئولان زندان مواجه شد. نهایتا عصر جمعه با علائم سکته به بهداری مراجعه کرد، اما گفتند مشکلی ندارد و ساعاتی بعد در زندان جان باخت.»

کانون حقوق بشر ایران نیز در گزارشی دلیل مرگ عزیزی را محرومیت از رسیدگی درمانی عنوان کرد.

در گزارش این نهاد آمده است: «این در حالی بود که وثیقه آزادی او فراهم شده و قرار بود به‌زودی آزاد شود. خانواده و نزدیکانش مسئولان زندان را مستقیما عامل این فاجعه می‌دانند.»

وخامت حال سمیه رشیدی

طبق اطلاعات رسیده به ایران‌اینترنشنال، وضعیت سمیه رشیدی، زندانی سیاسی، در بیمارستان همچنان وخیم است و پزشکان امیدی به نجات جان او ندارند.

رشیدی ۲۵ شهریور از زندان قرچک به بیمارستان مفتح ورامین منتقل شد.

ایران‌اینترنشنال ۲۷ شهریور با اعلام خبر قطع امید پزشکان از نجات جان رشیدی نوشته بود در ماه‌های گذشته مسئولان زندان با وجود نیاز حیاتی این زندانی سیاسی به درمان، از ارائه خدمات پزشکی به او خودداری کرده بودند.

بر اساس این گزارش، سطح هوشیاری رشیدی که نزدیک به پنج ماه از بازداشت او می‌گذرد، به پنج رسیده و پزشکان گفته‌اند در صورتی ادامه این وضعیت و کاهش سطح هوشیاری به سه، او جان خود را از دست خواهد داد.

رشیدی، متولد سال ۱۳۶۲، چهارم اردیبهشت در حال شعارنویسی در محله جوادیه تهران بازداشت و ششم اردیبهشت از «بازداشتگاه آگاهی ۱۵ خرداد» به بند زنان زندان اوین برده شد.

این زندانی سیاسی پس از حمله دوم تیرماه اسرائیل به زندان اوین، به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

او در زمان بازداشت از سوی ماموران جمهوری اسلامی به‌شدت مورد ضرب‌ و شتم قرار گرفته بود.

[@portabletext/react] Unknown block type "inlinecontent", specify a component for it in the `components.types` prop

یکی از زندانیانی که سابقه حبس در زندان قرچک را داشته، پیش‌تر به ایران‌اینترنشنال گفت: «مسئولان زندان و بهداری‌ها در زندان قرچک ورامین و دیگر زندان‌های ایران بدون تجویز و تشخیص پزشک متخصص به زندانیان هر دارویی می‌دهند که فقط آرامشان کنند و آن‌ها را از سر باز کنند.»

او اضافه کرد: «به همین خاطر در بسیاری موارد این تجویز اشتباه دارو به بروز مشکلات بسیاری برای زندانیان و حتی در مواردی مرگ آن‌ها منجر شده است.»

جان باختن یک زندانی در یزد به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی

سایت حقوق بشری هرانا گزارش داد محمد منقلی، زندانی جرائم مالی که در زندان یزد محبوس بود، جمعه ۲۸ شهریور به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی مناسب جان خود را از دست داد.

بر اساس این گزارش، منقلی پس از بروز علائم تنگی نفس به بهداری زندان منتقل شد، اما به علت کوتاهی در ارائه خدمات پزشکی جان باخت.

هرانا به نقل از یک منبع نزدیک به خانواده او نوشت: «پزشک بهداری با وجود مشاهده علائم تنگی نفس، بدون توجه لازم او را به تمارض متهم کرده بود.»

پیش‌تر در ۲۱ شهریور، ایران‌اینترنشنال از جان‌ باختن مریم شهرکی، زندانی محبوس در زندان کچویی کرج، در پی احساس درد شدید در قفسه سینه و تشخیص اشتباه پزشکی خبر داد و نوشت او پیش از انتقال به بیمارستان جان خود را از دست داد.

احمدرضا حائری، زندانی سیاسی، ۲۹ شهریور در نامه‌ای از زندان قزل‌حصار کرج نوشت: «حفظ جان زندانیان سیاسى و عموم زندانیان و توقف اعدام و آزاد کردن فوری زندانیان نیازمند درمان گام نخست برای شروع تغییرات اساسی در کشور است.»

حائری شهریور ۱۴۰۳ نیز در نامه‌ای همراه با حمزه سواری و سعید ماسوری، دو زندانی سیاسی دیگر، نوشته بود که دادستانی تهران با محروم کردن زندانیان سیاسی از درمان زمینه «قتل سیستماتیک» و «کشتار سفید» آن‌ها را فراهم می‌آورد.

در سال‌های اخیر شماری از زندانیان در ایران جان باخته‌اند و جمهوری اسلامی مسئولیتی در قبال این مرگ‌ها که به‌دلیل فشار، شکنجه یا عدم ارائه خدمات پزشکی رخ داده، نپذیرفته است.

سازمان دیده‌بان حقوق بشر فروردین‌ماه هشدار داد جمهوری اسلامی سال‌هاست با محروم‌ کردن زندانیان، به‌ویژه زندانیان سیاسی، از درمان، در پی «مجازات و واداشتن آنان به سکوت» است.

این نهاد تاکید کرد که مطابق حداقل استانداردهای سازمان ملل، محروم کردن افراد بازداشت‌شده از خدمات درمانی می‌تواند به‌عنوان «شکنجه و سایر اشکال بدرفتاری» تلقی شود.

خبرهای بیشتر

شنیداری