جنگ اخیر در مرزهای شمالی اسرائیل پایان یافته، اما آرامش پس از آن شکننده و موقت است. حزبالله با وجود از دست دادن فرماندهان ارشد، زیرساختهای حیاتی و بخش قابل توجهی از زرادخانهاش، از بین نرفته و اکنون تلاش میکند توان نظامی خود را بازسازی کند.
نشریه اسرائیلی واینت در مقالهای تحلیلی در مورد آخرین تحولات در لبنان در مورد حزبالله نوشته که این گروه زیر فشار داخلی و بینالمللی با مانورهای سیاسی میکوشد زرادخانهاش را تحت عنوان «بازوی دفاعی لبنان» حفظ کند. پرسش اصلی همچنان باقی است: آیا حزبالله واقعاً سلاحهایش را به ارتش لبنان تحویل خواهد داد یا تنها در حال خرید زمان برای دور بعدی جنگ است؟
پس از پایان درگیریها، دولت لبنان تصمیمی رسمی برای قرار گرفتن همه سلاحها تحت کنترل دولت گرفت، اما وزرای شیعه در لحظه تصمیمگیری جلسه را ترک کردند. این اقدام نشانهای روشن بود که حزبالله قصد واگذاری قدرت واقعی خود را ندارد.
در بخشی از این تحلیل به این موضوع اشاره شده که «فضای سیاسی بیروت مملو از تعلل و وقتکشی است» و در ادامه نوشته که حزبالله از آمادگی برای گفتوگو درباره خلع سلاح سخن میگوید، اما آن را مشروط به خروج اسرائیل از مناطق مورد مناقشه و توقف حملات در خاک لبنان کرده است؛ تاکتیکی که به باور نویسنده تحلیل، به نظر میرسد بیشتر برای فریب جامعه جهانی و تثبیت وضعیت «دولت در دل دولت» طراحی شده است.
واینت مینویسد حزبالله تنها در پی بازسازی آنچه از دست داده نیست، بلکه بهطور فعال تواناییهای خود را ارتقا میدهد: از ایجاد صنایع داخلی برای تولید پهپاد و موشکهای نقطهزن گرفته تا پراکندگی تسلیحات و ساخت پناهگاههای زیرزمینی جدید، و همچنین تبلیغات گسترده برای معرفی خود بهعنوان «نیروی دفاعی» مشروع.
اسرائیل در همین حال با حملات هدفمند به ضاحیه جنوبی بیروت و جنوب لبنان میکوشد این روند را مختل کند. واینت به نقل از کارشناسان میگویند که مقابله با حزبالله فراتر از اقدامات نظامی است و اسرائیل به راهبردی جامع نیاز دارد.
در ادامه این تحلیل، نویسنده از پنج محور به منظور پیشبرد تحولات در لبنان سخن گفته است.
نخستین محور، اجرای واقعی قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت است. به نوشته واینت، اسرائیل نباید به بیانیههای دیپلماتیک بسنده کند، بلکه باید با همکاری آمریکا و فرانسه سازوکاری مشخص برای نظارت و اعمال تحریمها در صورت نقض توافق ایجاد کند. ایجاد مناطق عاری از سلاح در جنوب رود لیتانی، استقرار ارتش لبنان و نیروهای یونیفل و تعیین جدول زمانی مشخص از جمله ابزارهای این محور است.
دومین محور، انجام عملیات دقیق علیه زیرساختهای حزبالله بهویژه پروژههای پهپادی و موشکی است. به باور نویسنده این عملیات باید بهگونهای طراحی شود که خسارت جانبی و تلفات غیرنظامی به حداقل برسد و در عین حال بازدارندگی اسرائیل را تقویت کند.
سومین محور، از نظر واینت بهکارگیری اهرمهای اقتصادی است. اسرائیل میتواند از طریق حمایت غیرمستقیم از ارتش و نهادهای دولتی لبنان، فشارها را افزایش دهد. اما هرگونه کمک باید مشروط به اقدامات ملموس باشد؛ از جمله ضبط سلاحها، استقرار در جنوب و اجرای قانون بهصورت مستمر.
چهارمین محور، بازسازی سریع شمال اسرائیل و بازگرداندن امن ساکنان به مناطق مرزی عنوان شده است. بازگشت سریع مردم به خانههایشان پیام روشنی خواهد بود که حزبالله نتوانسته نقشه جمعیتی و راهبردی شمال اسرائیل را تغییر دهد. تقویت زیرساختهای پدافندی، نصب سامانههای پیشرفته رهگیری پهپاد و تقویت استحکامات مرزی از الزامات این بخش است.
پنجمین محور این بخش از تحلیل، حفظ کانالهای دیپلماتیک فعال با قدرتهای جهانی است. به باور نویسنده اسرائیل باید با میانجیگری مستمر از بازگشت به جنگ جلوگیری کند و همزمان مسائل مرزی و امنیتی را از طریق ایجاد مناطق حائل و راهکارهای فناورانه برای پایش و کاهش تنش مدیریت کند.
واینت در جمعبندی مینویسد حزبالله داوطلبانه خلع سلاح نخواهد شد. این گروه در حال بازسازی و ارتقای تواناییهای خود است، در حالیکه ظاهراً آماده گفتوگو نشان میدهد.
طبق نوشته این نشریه اسرائیلی، مسئولیت اصلی اسرائیل جلوگیری از مشروعیتیابی بینالمللی حزبالله و ممانعت از بازسازی بیقید و شرط آن است. تنها ترکیبی از فشار نظامی دقیق، اهرمهای هوشمند سیاسی و بازسازی سریع شمال اسرائیل میتواند تضمین کند که جنگ گذشته مقدمه دور خونینتری نشود.