خانه مد آرمانی پنجشنبه ۱۳ شهریور با انتشار بیانیهای اعلام کرد که جورجیو آرمانی، بنیانگذار و طراح نامدار ایتالیایی، در سن ۹۱ سالگی درگذشت.
در این بیانیه آمده است: «با نهایت اندوه، گروه آرمانی درگذشت خالق، بنیانگذار و نیروی محرک خستگیناپذیر خود، جورجیو آرمانی، را اعلام میکند.»
آرمانی نماد بیبدیل سبک و ظرافت مدرن ایتالیایی به شمار میرفت. او ذوق و نبوغ طراحی را با درایت و هوش تجاری در هم آمیخت و شرکتی را هدایت کرد که سالانه حدود ۲.۳ میلیارد یورو (۲.۷ میلیارد دلار) گردش مالی داشت.
این طراح برجسته مدتی بود که از بیماری رنج میبرد و در ژوئن امسال برای نخستینبار در طول دوران حرفهای خود مجبور شد از حضور در هفته مد مردان میلان و نمایش مجموعههایش انصراف دهد.
آرمانی که به «شاه جورجیو» یا Re Giorgio شهرت داشت، به دقت بینظیرش در نظارت بر کوچکترین جزییات مجموعهها و تمامی ابعاد کسبوکارش معروف بود؛ از طراحی و تبلیغات گرفته تا حتی آرایش موی مدلها پیش از ورود به روی صحنه.
شرکت آرمانی اعلام کرد تالار وداع عمومی روزهای شنبه و یکشنبه در میلان برپا خواهد شد و مراسم خاکسپاری خصوصی در تاریخی نامشخص برگزار میشود.
معمار سبکی نو در مد ایتالیا و جهان
خبرگزاری رویترز در گزارشی به مناسبت درگذشت جورجیو آرمانی نوشت: همه چیز با یک کت آغاز شد. جورجیو آرمانی فرم خشک و زاویهدار این لباس کلاسیک را دگرگون کرد؛ لایهبرداری از بالشتکهای شانه، جابهجایی دکمهها و تغییر تناسبات تا جایی که کت را به لباسی نرم چون ژاکت و سبک همچون پیراهن بدل ساخت.
او سالها بعد گفت: «سختی و خشکی را از لباس گرفتم و به طبیعیبودنی غیرمنتظره رسیدم؛ این نقطه آغاز همهچیز بود.» بازآفرینی کت در دهه ۱۹۷۰ بیانیه هنری او شد؛ تجسمی از سادگی بهعنوان جوهره زیبایی.
اصل سادگی در پنج دهه کارنامه درخشان او به تولید کتوشلوارهای مینیمالیستی پرفروش انجامید و برند «آرمانی» را به امپراتوری عظیمی بدل کرد که از لباسهای اوت کوتور و آمادهپوش گرفته تا عطر و طراحی داخلی را دربرمیگرفت. «شاه جورجیو» با این نگاه نسل تازهای از زنان و مردان را پوشاند؛ زنانی در مسیر پیشرفت اجتماعی و مردانی در جستوجوی سبکی آزادتر.
آرمانی در ۱۹۳۴ در پیاسنزا، نزدیک میلان، زاده شد. کودکیاش با سختیهای جنگ جهانی دوم گذشت. ابتدا پزشکی خواند اما پس از ترک دانشگاه و گذراندن خدمت نظام وظیفه، به فروشگاه «لا ریناشنته» رفت و نخستین گامهایش را در ویترینآرایی برداشت.
همکاری با نینو چروتی در دهه ۱۹۶۰ مسیرش را به سوی طراحی حرفهای هموار کرد. در ۱۹۷۵ از نخستین مجموعه مردانهاش رونمایی کرد و پنج سال بعد با طراحی لباس ریچارد گیر در فیلم ژیگولوی آمریکایی (American Gigolo) به شهرت جهانی رسید.
او بهشکلی تمامعیار وسواسی بود؛ از آگهیها تا مدل موهای مانکنها، خودش بر همه چیز نظارت میکرد. میگفت کار برایش «نوعی ارگاسم» است؛ انگیزهای بالاتر از هر لذت دیگر. با شریک زندگیاش، سرجیو گالئوتی، کسبوکار آرمانی را بنیان گذاشت؛ گالئوتی در ۱۹۸۵ در اثر ایدز درگذشت و آرمانی ناچار شد به تنهایی این امپراتوری را هدایت کند. او سپس با توسعه خط «امپوریو» و گسترش جهانی، نامش را به نماد مد معاصر ایتالیا بدل ساخت.
آرمانی گاه با سخنان صریحش جنجال میآفرید، اما استقلال برندش را به هیچ بهایی نفروخت؛ نه به بورس رفت و نه پیشنهاد خرید غولهای مد را پذیرفت. خانههای متعدد، تیم بسکتبال المپیا میلان و داراییهای فراوان او هرگز بر این اصل سایه نیفکند: «موفقیت برای من انباشت ثروت نیست، بلکه بیان طرز فکر از رهگذر کار است.»
آرمانی در ۹۱ سالگی درگذشت. شرکت او اعلام کرد تا واپسین روزها با پشتکار بر مجموعهها و پروژههای آینده کار میکرد.
مراسم خاکسپاری بهصورت خصوصی برگزار خواهد شد. میراث او به خانوادهاش، ازجمله خواهرش روسانا و برادرزادهها، و همچنین همکار دیرینهاش لئو دلاورکو سپرده میشود. او در زندگینامهاش «برای عشق» (Per Amore) نوشت: «پس از آرمانی هم آرمانی خواهد بود.»