روزنامه اسرائیلی هاآرتص در تحلیلی تازه، تصمیم بنیامین نتانیاهو برای پیشبرد طرح تصرف کامل نوار غزه را «راهبرد سیاهچاله» توصیف کرده و هشدار داده که این مسیر به معنای چشمپوشی از آزادی گروگانها، ضربه به اقتصاد، نابودی مشروعیت بینالمللی اسرائیل و تضعیف آینده این کشور است.
به نوشته این روزنامه که منتقد دولت است، کابینه امنیتی اسرائیل در حال بررسی طرحی است [در زمان انتشار این مطلب طرح در کابینه به تصویب رسیده است] که بر اساس آن ارتش این کشور کنترل کامل غزه را به دست بگیرد. این در حالی است که به باور کارشناسان نظامی، جنگ میتوانست بیش از یک سال پیش پایان یابد، اما با ادامه درگیری، احتمالاً به بیش از دو سال نبرد سنگین خواهد انجامید. این روند با تلفات بیشتر، کسری تاریخی بودجه و انزوای بینالمللی همراه خواهد بود.
هاآرتص میگوید اجرای این طرح به مرگ گروگانهای باقیمانده میانجامد و شکاف عمیقتری در جامعه اسرائیل ایجاد میکند، جز در میان طیف راست افراطی که در ائتلاف حاکم نفوذ بالایی دارد. تحلیل این رسانه نشان میدهد که نتانیاهو با حمایت شرکای راستگرایش به سمت ایجاد حکومت نظامی در غزه و پذیرش مسئولیت زندگی حدود دو میلیون فلسطینی پیش میرود؛ اقدامی که احتمالاً با اسکان شهرکنشینان در مناطق منتخب آغاز خواهد شد.
این روزنامه میافزاید وزیران و نمایندگان راستگرا، بهویژه چهرههایی چون بزالل اسموتریچ، اوریت استروک و ایتامار بنگویر، عملاً جهتگیری اصلی این سیاست را تعیین میکنند و تاکنون چندین معامله آزادی گروگان را با مخالفت خود متوقف کردهاند. به گفته هاآرتص، تجربه ماههای گذشته نشان داده که گفتههای این طیف، در نهایت به اجرا درمیآید.
ایال زمیر، رئیس ستاد ارتش اسرائیل، در این گزارش بهعنوان یکی از منتقدان جدی این طرح معرفی شده است. او این اقدام را «تله استراتژیک» و «سیاهچاله» دانسته و هشدار داده که تصرف کامل غزه پنج ماه طول میکشد و عملیات پاکسازی روی زمین و زیرزمین حدود دو سال ادامه خواهد داشت. این طولانی شدن جنگ، به گفته هاآرتص، میتواند بهانهای برای نتانیاهو باشد تا انتخابات آتی را به تعویق بیندازد.
هاآرتص همچنین نتانیاهو را به پیگیری انگیزههای سیاسی شخصی متهم کرده و مینویسد که او از احساسات ملیگرایانه و ایدئولوژی «مسیحایی-امپریالیستی» در دولت خود برای توجیه ادامه جنگ استفاده میکند. این روزنامه تاکید میکند که در صورت اجرای این طرح، اسرائیل بیش از پیش به سمت الگوی حکومتهای اقتدارگرا مانند ترکیه و مجارستان حرکت خواهد کرد و جایگاه نتانیاهو به نسخهای از ولادیمیر پوتین تشبیه میشود که سیاست فتح و ویرانی را دنبال میکند.