بنا بر گزارش سالانه نشریه اکونومیست، در تازهترین رتبهبندی وضعیت اقتصادی ۱۷۸ کشور در سال ۲۰۲۵، سه کشور سوئیس، سنگاپور و نروژ در صدر فهرست «ثروتمندترین کشورهای جهان» قرار گرفتهاند.
این گزارش تاکید دارد که ثروتمند بودن صرفا به معنای درآمد بالا نیست، بلکه عواملی چون تفاوت هزینههای زندگی، ساعات کاری و میزان بهرهمندی از اوقات فراغت نیز نقش مهمی در سنجش سطح واقعی رفاه شهروندان ایفا میکنند.
اکونومیست در این ارزیابی از سه معیار کلیدی استفاده کرده است: تولید ناخالص داخلی (جیدیپی)، سرانه بر پایه نرخ ارز رسمی، جیدیپی سرانه تعدیلشده بر اساس برابری قدرت خرید (پیپیپی)، و در نهایت شاخصی ترکیبی که افزون بر قیمتها، ساعات کار را نیز در نظر میگیرد.
بر پایه این رتبهبندی، سوئیس با درآمد متوسط سالانه بیش از ۱۰۰ هزار دلار، در رتبه اول جیدیپی سرانه اسمی قرار گرفته است. اما با توجه به اینکه سوئیس یکی از گرانترین کشورهای جهان محسوب میشود، قدرت خرید واقعی شهروندان آن به همان نسبت کاهش مییابد. از همینرو، وقتی قیمتهای محلی در محاسبه وارد میشود، سنگاپور جایگاه نخست را به خود اختصاص میدهد. با در نظر گرفتن عامل سوم، یعنی ساعات کاری، نروژ در صدر میایستد؛ جایگاهی که سال گذشته نیز در اختیار داشت. پس از نروژ، قطر و دانمارک در ردههای بعدی قرار دارند.
در این گزارش، آمریکا بهرغم آنکه بزرگترین اقتصاد جهان از لحاظ مجموع تولید ناخالص داخلی است، در جایگاههای چهارم، هفتم و ششم بر اساس سه معیار مذکور قرار گرفته است. بریتانیا نیز به ترتیب در ردههای نوزدهم، بیستوهفتم و بیستوپنجم ایستاده است.
اکونومیست مینویسد این تفاوت رتبهها نشاندهنده الگوهای اجتماعی و جمعیتی متنوع در کشورهاست. در کشورهایی مانند عربستان سعودی و ترکیه که درصد کمتری از زنان شاغل هستند، درآمدها در بین گروه کوچکتری توزیع میشود و در نتیجه درآمد ساعتی میانگین بالا میرود. همچنین کشورهایی با جمعیت بسیار پیر یا جوان، مانند ایتالیا و نیجریه، نیز بهدلیل تعداد کمتر نیروی کار در مقایسه با جمعیت کل، رتبه پایینتری کسب میکنند.
بر اساس این گزارش، گویان با جهشی میانگین ۱۷ پلهای، بیشترین رشد را در جدول تجربه کرده است. افزایش چشمگیر درآمد این کشور در نتیجه رونق صادرات نفت، عامل اصلی این جهش عنوان شده است. آمریکا نیز با وجود فشارهای اقتصادی ناشی از سیاستهای تجاری، بهطور میانگین ۱.۶ پله صعود کرده است.
در پایینترین رده این فهرست، کشور بوروندی قرار دارد؛ کشوری که اکثریت جمعیت آن زیر ۱۷ سال سن دارند و میانگین درآمد آن کمتر از ۰.۱۵ درصد درآمد یک شهروند سوئیسی است. حتی پس از تعدیل بر اساس هزینههای زندگی، درآمد یک نفر در سوئیس معادل با صد شهروند بوروندی ارزیابی شده است.
اکونومیست در پایان خاطرنشان میکند که برخی کشورها از این ارزیابی کنار گذاشته شدهاند؛ از جمله ایرلند که بهدلیل حضور گسترده شرکتهای چندملیتی، شاخصهای تولید ناخالص داخلی آن بهدرستی بازتابدهنده رفاه واقعی نیستند، و لوکزامبورگ که درآمدهای آن از حضور کارگران مرزی کشورهای همسایه متاثر شده است. همچنین مناطقی مانند برمودا نیز بهدلیل جمعیت اندک، در این رتبهبندی نیامدهاند.
اگرچه این شاخصها بهتنهایی نمیتوانند تصویری کامل از کیفیت زندگی در کشورها ارائه دهند، اما بهباور اکونومیست، در مجموع میتوانند راهنمایی مؤثر برای سنجش سطح رفاه اقتصادی در کشورهای مختلف جهان باشند.