در پی انتشار خبر خودکشی و درگذشت فواد شمس، روزنامهنگار و تحلیلگر سیاسی، انجمن صنفی روزنامهنگاران استان تهران در بیانیهای نوشت که سرعت تحولات با میزان توان و ظرفیت روانی شهروندان تناسبی ندارد و تصمیمگیران و تصمیمسازان درک درستی از خطرناکبودن این عدم تناسب ندارند.
این انجمن در بیانیه خود که چهارشنبه ۲۱ آبان منتشر شد، با اشاره به آنکه شمس، روزنامهنگار باسابقه و شناختهشدهای بود، افزود که او نخستین روزنامهنگار و نویسندهای نیست که در سالهای اخیر از ارزشمندترین دارایی خود گذشته و جهان ما را ترک کردهاست.
شمس ۱۷ آبان در کانال تلگرامی خود با نام رودنامه نوشته بود: «در آستانه چهل سالگی باید رها کنم. آخرین نخهایی هم که من را به زندگی متصل میکرد را خودم پاره کردم. من که رها کردم، انشالله پوستین زندگی هم من را رها کند. تا قبل از چهل سالگی کاملا تمام شود. خودتان میدانید و مملکتتان!»
او افزوده بود: «من هم عرضه داشته باشم یه گوشه نان و ماستم را میخورم. اینم نداشته باشم هم که دیگه هیچ... سلامت باشید.»
شمس دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامهریزی روستایی در دانشگاه تربیت مدرس بود و به فعالیت روزنامهنگاری میپرداخت. شمس پیشتر سابقه بازداشت نیز داشت.
در سالیان گذشته، چند تن از روزنامهنگاران و فعالان رسانهای از جمله شیده لالمی، علی صادقی و کیانوس سنجری به زندگی خود پایان دادهاند.
کارشناسان توصیه میکنند اگر با افرادی روبهرو شدید که از جملات یا عباراتی حاکی از افسردگی یا تمایل به پایان دادن به زندگی استفاده میکنند، از آنها بخواهید با پزشک معتمد، مراکز تخصصی حمایت روانی یا فردی مورد اعتماد درباره نگرانیهای خود گفتوگو کنند. اگر خودتان به خودکشی یا خودسوزی فکر میکنید، در ایران میتوانید با اورژانس اجتماعی با شماره ۱۲۳ تماس بگیرید.
در بیانیه انجمن صنفی روزنامهنگاران استان تهران آمده است، «اگر شرایط اجتماعی و اقتصادی بخشهای مهمی از مردم اسفناک و اضطرابآور است، این تلخی در روح حساس نویسندگان و روزنامهنگاران صدچندان است.»
در ادامه بیانیه این نهاد صنفی همچنین آمده است: «روزنامهنگارانی که بیش از هر گروه دیگری پیگیر تغییرات به نفع مردم، رفع تبعیضها و اجحافها، رفع محرومیتها و محدودیتهای غیرمنطقی و غیرقانونی و غیرانسانی هستند...وقتی با هزار در بسته مواجه میشوند، بیش از هر قشر و گروه دیگری در معرض سموم ناامیدی قرار میگیرند.»
این انجمن در پایان بیانیه خود از روزنامهنگاران خواست که با تقویت روابط اجتماعی حضوری و ایجاد ارتباطات خانوادگی، دوستانه و حرفهای به بیان آلام و مشکلات خود با یکدیگر بپردازند و از طی این مسیر به تنهایی بپرهیزند.