کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در آستانه ششمین سالگرد اعتراضات خونین آبان ۹۸ و در نودوچهارمین هفته فعالیت خود، با پیوستن بند مردان زندان زاهدان، به ۵۴ زندان در سراسر ایران گسترش یافت.
این کارزار در بیانیهای که سهشنبه ۲۰ آبان منتشر شد، نوشت: «در آستانه سالگرد خیزش آبان ۹۸، با گرامیداشت یاد جانباختگانی که توسط حکومت مستبد به خاک و خون کشیده شدند آغاز میکنیم.»
در این بیانیه آمده است: «از زمان روی کار آمدن دیکتاتوری ولایت فقیه در بهمن ۵۷ تا قیام آبان ۹۸، از آبان ۹۸ تا خیزش سراسری ۱۴۰۱ و تا امروز، مردم ایران در مسیر پرهزینه آزادی و کرامت انسانی گام برداشتهاند. دههها سرکوب، تبعیض و کشتار، نتوانسته اراده مردم به رهایی و آزادی را خاموش کند.»
امضاکنندگان بیانیه با اشاره به تایید حکم اعدام برای رضا عبدالی، زندانی سیاسی در دیوان عالی کشور، اعلام کردند خواهان لغو فوری این حکم و توقف چرخه اعدام در زندانهای ایران هستند.
آنها همچنین به انتقال احسان افرشته (افرشته) و مهدی فرید، دو زندانی محکوم به اعدام به مکان نامعلومی پرداختند و اعلام کردند اگر چه زندانیان سیاسی کوشیدند مانع این انتقال شوند اما بیم آن میرود احکام این زندانیان اجرا شود.
ایراناینترنشنال ۱۹ آبان گزارش داد بیش از ۲۰۰ زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین به انتقال همراه با ضربوشتم افرشته و تعداد دیگری از همبندیهایش از جمله فرید و پناهی به مکان نامعلوم، اعتراض کردند.
همزمان، سایت حقوق بشری هرانا گزارش داد در جریان انتقال افرشته به مکان نامعلوم، یکی از زندانیان دچار تشنج شد و ماموران با خشونت او را به بهداری منتقل کردند.
درد بیپایان جامعه
کارزار سهشنبههای نه به اعدام در بیانیه خود به افزایش موارد خودسوزی در میان اقشار آسیبپذیر جامعه اشاره کرد و آن را نتیجه مستقیم «فشار، تحقیر و سرکوب» دانست.
نام کوروش خیری، راننده اخراجی اداره آموزش و پرورش خرمآباد که در اعتراض به اخراج از کار خودسوزی کرد و احمد بالدی، دانشجوی ۲۰ ساله در اهواز که پس از تخریب دکه اغذیهفروشی خانوادهاش به دست شهرداری خودسوزی کرد و جان باخت، در این بیانیه آمده است.
مجاهد بالدی، پدر احمد بالدی، در گفتوگو با روزنامه هممیهن اشاره کرد ماموران شهرداری احمد را هنگام خودسوزی تحریک کرده بودند: «یکی گفت فندک بدهم؟ کبریت بدهم؟»
بیانیه منتشرشده این دو واقعه را نمونههایی از «فریاد بیصدای مردمی دانست که جز جان خویش، چیزی برای اعتراض ندارند».
در سالهای گذشته موارد بسیاری از اقدام به خودسوزی و خودکشی کارگران در ایران بهدلیل اخراج، شرایط سخت کاری، تاخیر در پرداخت یا عدم پرداخت دستمزد، و سایر مسائل گزارش شده است.
موج اعدامها؛ عادیسازی مرگ در ایران
زندانیان عضو کارزار سهشنبههای نه به اعدام، از افزایش شتابزده اعدامها در ماههای اخیر انتقاد کردند و آن را نشانه «دیوانهوار شدن ماشین مرگ حکومتی» دانستند.
بهگفته امضاکنندگان این بیانیه، از ابتدای آبانماه تاکنون ۱۶۵ نفر در ایران اعدام شدهاند؛ تنها در هفته گذشته ۷۲ نفر و در دو روز ۱۲ و ۱۳ آبان، ۲۹ نفر جان خود را از دست دادهاند.
هرانا ۱۷ مهرماه در گزارشی به مناسبت روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام خبر داد در یک سال گذشته (۱۹ مهر ۱۴۰۳ تا ۱۶ مهر ۱۴۰۴) دستکم هزار و ۵۳۷ نفر در ایران اعدام شدند.
بیانیه این هفته کارزار تاکید کرده که هیچ حکومتی با اعدام نمیتواند صدای عدالت و آزادی را خاموش کند.
امضاکنندگان این بیانیه از همه وجدانهای بیدار خواسته تا فریاد «نه به اعدام» را در هر شهر و خیابان بلند کنند.
اعتصاب غذای زندانیان عضو کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» از نهم بهمن ۱۴۰۲ با درخواست توقف صدور و اجرای احکام اعدام آغاز شد و در نودوچهارمین هفته آن زندانیان محبوس در ۵۴ زندان سراسر ایران دست به اعتصاب غذا زدند.