مهروز ساعی، سرمربی تیم ملی تکواندو زنان ایران عملکرد ضعیف این تیم در مسابقات قهرمانی جهان را به تدارکات ضعیف فدراسیونی که زیر نظر هادی ساعی اداره میشود ربط داد و به ورزش سه گفت: «در این مدتی که هدایت تیم ملی را برعهده گرفتم بدون هیچ تورنمنت بینالمللی وارد مسابقات جهانی شدیم.»
او گفت: «پس از المپیک، مدت زمان کوتاهی اردو داشتیم که خیلی زود تعطیل شد و عملا از ابتدای سال جاری، تنها شش ماه فرصت تمرین با تیم را داشتم. در حالی که خانم مداح حدود سه سال با این تیم کار کرده بودند. در دوره ایشان، تیم ملی پیش از حضور در هر رقابتی، حداقل سه تورنمنت و سه اعزام تدارکاتی داشت.»
ساعی ادامه داد: «مسابقات جهانی با تمام رویدادهای دیگر تفاوت دارد؛ هم از نظر شرایط برگزاری و هم از نظر فضای رقابت. تیم ما از لحاظ فنی، بدنی و روانی در بالاترین سطح ممکن قرار داشت، اما شرایط اعزامهای ما نسبت به المپیک کاملا متفاوت بود. ما هیچ شرکت و تجربهای در هیچ تورنمنت و مسابقهای نداشتیم؛ حتی مسابقات یونیورسیاد در آلمان را هم به دلیل شرایط جنگ دوازدهروزه از دست دادیم.»
او در توجیه توهین به سعیده نصیری، یکی از تکواندوکاران ایران در جریان مسابقابت جهانی گفت: «من خصوصیات اخلاقی تک تک بازیکنانم را میشناسم. دو ثانیه به پایان رقابت باقی مانده بود که بازی برنده را از دست داد و با چهره ناامید تسلیم شده بود. فقط خواستم با آن جمله غیرتش را تحریک کنم که به خودش بیاید. گاها به خاطر فشار زیاد، بازیکن یادش میرود کجاست ولی یک تلنگر میتواند قدرت مغز و اراده او را تحریک و تقویت کند.»
ساعی گفت: «در آن لحظه هنوز بازی تمام نشده بود و من امیدوار بودم بتوانم سعیده را وارد به ادامه رقابت کنم وگرنه اصلا و هرگز قصد توهین به هیچ ورزشکاری را ندارم.»