رویترز با استناد به اسناد رسمی، از جزییاتی از طرح دولت ترامپ برای ایجاد سامانه پدافند هوایی «گنبد طلایی» خبر داد.
این سامانه قرار است چهار لایه شامل یک لایه فضایی و سه لایه زمینی داشته باشد و ۱۱ پایگاه موشکی کوتاهبرد در سراسر خاک اصلی آمریکا، آلاسکا و هاوایی مستقر کند.
برآورد اولیه هزینه این طرح ۱۷۵ میلیارد دلار اعلام شده، اما هنوز تعداد پرتابگرها، موشکهای رهگیر، ایستگاههای زمینی و سایتهای موشکی مشخص نشده است.
قرار است این سامانه تا سال ۲۰۲۸ یا پایان دوره ریاستجمهوری ترامپ در ژانویه ۲۰۲۹، عملیاتی شود.
این طرح که الهامگرفته از «گنبد آهنین» اسرائیل است، به دلیل وسعت جغرافیایی تحت پوشش و تنوع تهدیدها ابعاد و پیچیدگی بیشتری دارد.
اسناد رویترز نشان میدهد چهار لایه دفاعی آن شامل یک لایه فضایی برای شناسایی و رهگیری و سه لایه زمینی متشکل از موشکهای رهگیر، رادارهای آرایهای و احتمالاً لیزرها خواهد بود.
یکی از اجزای مهم این پروژه، ایجاد یک میدان موشکی جدید در منطقه میدوست برای استقرار «رهگیر نسل جدید» ساخت لاکهید مارتین است که همراه با سامانههای «تاد» و «آیجیس» لایه بالایی دفاع را تشکیل میدهد.
این میدان، سومین سایت «دفاع در میانه مسیر زمینی» (جیامدی) خواهد بود که اکنون در کالیفرنیا و آلاسکا فعال است.
بر اساس گزارش رویترز، لایههای پایانی دفاع شامل سامانههای بهروز مانند پاتریوت و یک پرتابگر مشترک خواهد بود که توانایی شلیک رهگیرهای موجود و آینده را علیه انواع تهدیدها دارد.
این سامانهها بهصورت ماژولار و قابل جابهجایی طراحی شدهاند تا امکان استقرار سریع در مناطق مختلف فراهم شود.
پنتاگون اعلام کرده برای اجرای این طرح از ظرفیت صنعت، دانشگاهها، آزمایشگاههای ملی و نهادهای دولتی استفاده خواهد کرد، اما در این مرحله از انتشار جزئیات بیشتر خودداری میکند.
یکی از اهداف اصلی «گنبد طلایی» انهدام موشکها در «مرحله شتاب» با بهرهگیری از رهگیرهای فضایی است.
ژنرال مایکل گوتلاین از نیروی فضایی آمریکا، که ماه گذشته مسئول پروژه شده، بر اساس دستور وزیر دفاع، ۳۰ روز برای تشکیل تیم، ۶۰ روز برای ارائه طرح اولیه و ۱۲۰ روز برای ارائه برنامه کامل اجرایی شامل جزئیات ماهوارهها و ایستگاههای زمینی فرصت دارد.
کارشناسان نظامی میگویند اجرای موفق «گنبد طلایی» میتواند توان بازدارندگی آمریکا را در برابر تهدیدهای موشکی دوربرد و چندگانه به شکل بیسابقهای افزایش دهد، اما پیچیدگی فنی و هزینه سنگین آن، چالشهای جدی پیشرو خواهد بود.
این سامانه با ترکیب رهگیرهای فضایی و زمینی، قصد دارد حلقههای دفاعی متعددی ایجاد کند تا شانس عبور هر تهدیدی به حداقل برسد.
با این حال، منتقدان هشدار میدهند که این پروژه ممکن است رقابت تسلیحاتی جدیدی را در سطح جهانی دامن بزند.
در مقابل، حامیان آن تاکید دارند که چنین سامانهای برای حفظ برتری استراتژیک آمریکا در دهههای آینده ضروری است.