با ادامه موج گرما و قطع برق و آب در ایران، مسئولان جمهوری اسلامی مجددا تصمیم به اعمال تعطیلیهای گسترده و کاهش ساعات کاری ادارات در استانهای مختلف کشور گرفتهاند. این تعطیلیها در کنار کمبود منابع انرژی و ناتوانی در تامین نیازهای اساسی مردم، وضعیت را به نقطه بحرانی رسانده است.
در اطلاعیههایی که استانداریهای برخی استانهای کشور دوشنبه ۲۰ مرداد منتشر کردهاند، آمده که این تعطیلیها چهارشنبه ۲۲ مرداد، با توجه به «روند افزایش دما» و با هدف «کنترل مصرف انرژی» صورت میگیرد.
طبق اطلاعیههای منتشر شده، در برخی استانهای کشور نیز فعالیت ادارات بهصورت دورکاری انجام میشود.
البرز، ایلام، چهارمحال و بختیاری، خراسان جنوبی، خوزستان، سمنان، قم، کردستان، کرمانشاه، گلستان، مازندران، مرکزی، هرمزگان و یزد، از جمله استانهایی هستند که تا زمان تنظیم این گزارش، تعطیل بودن ادارات و بانکهای آنها در چهارشنبه اعلام شده است.
استانداریهای برخی استانها از جمله سمنان و کردستان نیز از کاهش ساعت کاری ادارات و بانکها در سهشنبه ۲۱ مرداد خبر دادند.
به باور تحلیلگران، اینگونه تصمیمها، بازتابی از کاستیهای ساختاری و مزمن در حوزه مدیریت و توسعه زیرساختهاست. ضعفی که جمهوری اسلامی در سالهای اخیر نتوانسته بر آن فائق آید.
در هفتههای گذشته نیز فعالیت ادارات، شهرداریها، بانکها و بیمههای استانهای مختلف به دلایلی از جمله افزایش شدید دما و بحران آب و برق، تعطیل شده بود.
۱۷ مرداد، چند تشکل کارگری و مدنی با صدور بیانیهای، قطع آب و برق و تعطیلی شهرها را «جنگی بیامان با معیشت مردم» خواندند و تاکید کردند غنیسازی زندگی حق مسلم مردم است و سیاستهای چپاولگرانه حاکمان، تولید و کار را فلج کرده است.
۱۵ مرداد و همزمان با موج گرمای شدید و هشدارهای هواشناسی، استانداریهای ۲۸ استان کشور، ادارات، بانکها و نهادهای دولتی را تعطیل کردند.
پیشتر و در پی تصمیم دولت برای تعطیلی ادارات، مخاطبان ایراناینترنشنال در پیامهایی این تصمیم را بیفایده و انحرافی دانستند و تاکید کردند ریشه بحران آب و برق نه در مصرف روزمره مردم، بلکه ناشی از سوءمدیریت و سیاستهای جمهوری اسلامی است.
تابستان سال گذشته نیز دولت بارها با هدف کاهش فشار بر شبکه برق، ادارات ۱۸ تا ۲۱ استان را تعطیل اعلام کرد.
هرچند هدف از این اقدامات کاهش مصرف برق و جلوگیری از قطع گسترده عنوان شده، کارشناسان میگویند این تعطیلات بهدلیل نبود برنامهریزی ساختاری، تنها مسکنهایی موقتی هستند که خود به مشکلات بیشتر دامن میزنند.