کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در هشتادمین هفته با اعتصاب غذای زندانیان در ۴۸ زندان ایران ادامه پیدا کرد. این کارزار در بیانیهای با اشاره به موج جدید اعدامها، شکنجهها و قطع عضو زندانیان، بار دیگر خواستار حمایت فعال از این جنبش اعتراضی با بلندتر شدن فریاد «نه به اعدام» شدند.
در این بیانیه که سهشنبه ۱۴ مرداد منتشر شد، آمده است که تنها در هفته گذشته، دستکم ۳۰ زندانی از جمله دو زن اعدام شدهاند و یکی از اعدامها نیز در ملا عام به اجرا درآمده است.
زندانیان عضو این کارزار با اشاره به اینکه همزمان در اقدامی «وحشیانه و ضدانسانی»، سه زندانی در زندان ارومیه با مجازات قطع انگشت مواجه شدند، نوشت: «عفو بینالملل این اقدام را بهشدت محکوم کرد و قوه قضاییه را «چرخدنده ماشین شکنجه» نامید. گزارشگر ویژه، مای ساتو، آن را اقدامی «غیرانسانی و تحقیرآمیز» دانست.»
از سوی دیگر، این بیانیه به وضعیت وخیم زندانیان سیاسی در زندان قزلحصار اشاره دارد؛ جایی که در چهارم مرداد یورش خشونتبار مأموران امنیتی به واحد زندان قزلحصار منجر به «ضربوشتم» و انتقال شماری از زندانیان به سلولهای انفرادی بند امن واحد سه این زندان شد.
بر اساس اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال، اغلب این زندانیان طی روزهای گذشته تا صبح ۱۴ مرداد به بند سیاسی زندان قزلحصار بازگردانده شدند.
با این حال، اطلاعات رسیده به ایراناینترنشنال حاکی است سعید ماسوری از قدیمیترین زندانیان سیاسی ایران که ۲۵ سال از عمر خود را در زندان گذرانده است، به یکی از سلولهای انفرادی بند ویژه واحد یک زندان قزلحصار کرج منتقل شده و در وضعیت اسفناک و بهصورت بلاتکلیفی به سر میبرد.
بر اساس اطلاعات رسیده، خانواده ماسوری خواستار بازگرداندن او به بند سیاسی زندان قزلحصار شدهاند و و نسبت به وضعیت این زندانی سیاسی ابراز نگرانی کردهاند.
کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در ادامه ضمن محکوم کردن این حملات، به مقاومت زندانیان سیاسی و همراهان این حرکت اعتراضی درود فرستاده و از همه افرادی که صدای زندانیان را بازتاب میدهند، قدردانی کرده است.
اعضای کارزار تاکید کردهاند که «اعدام، شکنجه، قطع عضو و خشونتهای آشکار» تنها با هدف ایجاد ترس در جامعه انجام میشود؛ جامعهای که بهگفته آنها «از انقلاب مشروطه در سال ۱۲۸۵ تاکنون، تشنه عدالت و آزادی است و بر کرامت انسانی و حق تعیین سرنوشت خود پای فشرده و هر روز بهای آن را با زندان، اعدام و شکنجه داده و میدهد».
امضاکنندگان این بیانیه در پایان از تمامی آزادیخواهان در داخل و خارج از کشور خواستهاند که فریاد «نه به اعدام» را بلندتر کرده و گسترش این کارزار را با وجود سرکوب و سانسور حکومتی بهطور جدی در دستور کار خود قرار دهند.
اعتصاب غذای زندانیان عضو کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» از نهم بهمن ۱۴۰۲ با درخواست توقف صدور و اجرای این احکام آغاز شد و در هشتادمین هفته آن زندانیان محبوس در ۴۸ زندان سراسر ایران دست به اعتصاب غذا زدهاند.
این کارزار ماههای اخیر به یکی از جریانهای اعتراضی مهم در زندانهای ایران تبدیل شده و هر هفته با اعتصاب غذا و تحصن زندانیان، صدای اعتراض به احکام اعدام و روندهای قضایی ناعادلانه را زنده نگه میدارد.
در آخرین نمونه از این اعتراضها، ویدیوی رسیده نشان میدهد خانوادههای پویا قبادی و وحید بنیعامریان، زندانیان سیاسی محکوم به اعدام، در کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» تجمع اعتراضی برگزار کردند و با در دست داشتن تصاویر این زندانیان و پلاکاردهای «نه به اعدام» خواستار لغو احکام اعدام آنها شدند.