در حالیکه موج تازهای از سرکوب و اعدام زندانیان سیاسی به راه افتاده، کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در هفتاد و نهمین هفته با اعتصاب غذای گروهی از زندانیان در ۴۸ زندان ایران ادامه پیدا کرد. این کارزار در بیانیهای اعلام کرد همچنان با مقاومت و انسجام به فعالیت خود ادامه میدهد.
این بیانیه سهشنبه ۷ مرداد منتشر شده و اعدام بهروز احسانی و مهدی حسنی اسلاملو در ۵ مرداد را بخشی از سیاست سرکوب سیستماتیک جمهوری اسلامی توصیف کرد و نوشت این دو زندانی سیاسی که از اعضای فعال کارزار بودند، در روندی «ناعادلانه، بدون اطلاع قبلی و حتی بدون ملاقات آخر با خانواده» اعدام شدند.
به گفته امضاکنندگان این بیانیه، پیش از اعدام این افراد، بیش از ۱۰۰ مامور گارد زندان و نیروهای امنیتی با دستور مستقیم اللهکرم عزیزی، رییس زندان قزلحصار و حسن قبادی و اسماعیل فرجنژاد، دو معاون او به سالن زندانیان سیاسی در واحد چهار این زندان یورش بردند.
آنها اضافه کردند که ماموران تمام زندانیان سیاسی این واحد را با دستبند، پابند و کیسه بر سر، به سلولهای انفرادی منتقل کردند و سعید ماسوری، از امضاکنندگان اولیه فراخوان «سهشنبههای نه به اعدام» را برای تبعید به زندان زاهدان منتقل کردند.
کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در ادامه سرکوب و حمله به زندانیان را «اقدام جنایتکارانه» خواند و نوشت در واکنش به این رخداد زندانیان مقاوم در زندانهای قرچک و تهران بزرگ با سردادن شعار و برگزاری مراسم، بر عهد خود برای توقف اعدام پافشاری کردند.
این بیانیه همچنین به صدور حکم اعدام برای یعقوب درخشان، زندانی سیاسی در زندان لاکان رشت اشاره کرد و نوشت او در حالی به اعدام محکوم شد که پیشتر به اتهام تبلیغ علیه نظام دستگیر شده بود.
نویسندگان این بیانیه با اشاره به اینکه تنها در هفته گذشته دستکم ۲۰ نفر و در دوره یکساله «ریاستجمهوری مسعود پزشکیان»، حداقل هزار و ۴۷۷ نفر در ایران اعدام شدهاند، نوشت این آمار بیشتر از سالهای گذشته و بهویژه بسیار بیشتر از دوران ابراهیم رئیسی است.
زندانیان برگزار کننده این کارزار در ادامه با اشاره به صحبتهای اخیر غلامحسین محسنی اژهای، رئیس قوه قضاییه جمهوری اسلامی که گفته بود در جریان جنگ ۱۲ روزه، بیش از دو هزار نفر بازداشت شدهاند، نوشتند او تشدید سرکوب را در نشست خبری هفته گذشته خود بطور علنی اعلام کرد.
هشدار درباره وضعیت زندانیان منتقل شده
اعضای کارزار در بخش دیگری از بیانیه خود نسبت به وضعیت زندانیان سیاسی منتقل شده از زندان قزحصار و قطع ارتباط با آنها ابراز نگرانی کرده و از مردم خواستهاند خانوادههای اعدامشدگان و اعضای کارزار که نقش بیبدیلی در آغاز این جنبش داشتهاند را تنها نگذارند.
این زندانیان ضمن محکومیت «سرکوب و اعدامهای غیرانسانی و ظالمانه زندانیان» تاکید کردهاند که جان زندانیان سیاسی در خطر جدی است و هدف جمهوری اسلامی از این اقدامات، «ایجاد وحشت و به سکوت کشاندن جامعه» است.
آنها از «عموم وجدانهای بیدار و آزادیخواه داخلی و بینالمللی» خواستهاند که حمایت خود را از کارزار سهشنبههای نه به اعدام گسترش دهند و صدای «نه به اعدام» را بلندتر کنند.
زندانیان عضو کارزار از سایر زندانیان خواستهاند همچون زنان زندانی در قرچک و زندانیان تهران بزرگ، با برگزاری مراسم یادبود، اجازه ندهند «خون سرفرازان بهدار آویخته» پایمال شده و صدای «پایهگذاران کارزار» در بیخبری و سکوت خاموش شود.
آنها در پایان تاکید کردند: «رمز پیروزی برای آزادی و برابری و عقبراندن استبداد و ارتجاع، در اتحاد و همبستگی جمعی است.»
اعتصاب غذای زندانیان عضو کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» از نهم بهمن ۱۴۰۲ با درخواست توقف صدور و اجرای این احکام آغاز شد و در هفتاد و نهمین هفته آن زندانیان محبوس در ۴۸ زندان سراسر ایران دست به اعتصاب غذا زدهاند.
این کارزار ماههای اخیر به یکی از جریانهای اعتراضی مهم در زندانهای ایران تبدیل شده و هر هفته با اعتصاب غذا و تحصن زندانیان، صدای اعتراض به احکام اعدام و روندهای قضایی ناعادلانه را زنده نگه میدارد.