در حالی که بیش از ۲۰۰ روز از بازداشت لیندزی فورمن و همسرش کریگ در ایران میگذرد، جو بنت، فرزند این زن بریتانیایی، میگوید تنها خواستهاش این است که بداند مادرش زنده است.
این زوج که اهل بریتانیا هستند، در جریان یک سفر موتوری دور دنیا وارد ایران شدند و در سوم ژانویه در شهر کرمان به اتهام «جاسوسی» بازداشت شدند؛ اتهامی که خانوادهشان بهشدت رد میکنند.
به گزارش ساندیتایمز، جو بنت ۳۱ ساله میگوید از زمان بازداشت مادرش تاکنون هیچ تماس مستقیمی با او نداشته و تنها یک نامه عمومی و بدون جزئیات از طرف مادرش دریافت کردهاند. او تاکید میکند که وعده تماس تلفنی از سوی مقامهای ایرانی در پنجشنبه گذشته نیز بینتیجه مانده و تنها سکوت و نگرانی برای خانواده باقی مانده است.
بنت میگوید: «تمام روز گوشی در دستم بود، با بالاترین صدا. اما هرچه ساعت گذشت، احساس کردم دارم از ارتفاع به پایین پرتاب میشوم. حالم بد شد، خشمگین شدم، احساس پوچی کردم و ناتوانی عمیقی را حس کردم.»
لیندزی و کریگ فورمن هر دو ۵۲ ساله، پیش از این ساکن شرق ساسکس بودند اما از سال ۲۰۱۹ به اندلس در جنوب اسپانیا نقل مکان کرده بودند. لیندزی مشاور امور مربوط به زندگی (لایفکوچ) و کریگ نجار بود. آنها در جریان سفر خود به کشورهای مختلف، با هدف پژوهشی، از مردم درباره مفهوم «زندگی خوب» میپرسیدند و از تجربهها و فرهنگهای گوناگون مستند تهیه میکردند.
خانواده این زوج به ساندیتایمز گفتهاند که آنان در یک سلول سهمتر در سهمتر در زندانی در کرمان نگهداری میشوند، با تنها یک تشک نازک برای خوابیدن. غذای روزانهشان شامل برنج، میوه و سبزیجات است، اما وزنشان بهطور قابلتوجهی کاهش یافته است. لیندزی از درد مزمن کمر رنج میبرد و کریگ نیز دچار مشکلات حرکتی شده است. پزشک تنها یکبار آنها را معاینه کرده و وکیلشان که فقط فارسی صحبت میکند، قادر به ارتباط مؤثر با آنان نیست.
جو بنت میگوید: «ما تنها میدانیم که آنها تلاش میکنند برای یکدیگر قوی باقی بمانند. شنیدهایم در آن فضای محدود، روزانه با دویدن در مسیر به شکل هشت [عدد هشت انگلیسی] سعی میکنند آمادگی جسمانی خود را حفظ کنند.»
این زوج در سفر خود از مرز ارمنستان وارد ایران شدند و از شهرهای تبریز، تهران و اصفهان دیدن کردند. آخرین مقصد آنها کرمان بود و قرار بود موتورسیکلتهایشان را در قطاری بارگیری کنند که به سوی مرز پاکستان میرفت. آخرین پیام مادر جو در شبکه اجتماعیاش مربوط به دیدار با یک «روحانی مهربان و دلسوز» در اصفهان بود. پس از آن، دیگر خبری از آنها نبود و در نهایت، رسانههای دولتی ایران در ۱۳ فوریه بازداشتشان را اعلام کردند.
بنت در ادامه میگوید: «آخرین پیام مادرم به من در گروه خانوادگی واتساپ بود. درباره جشن تولد برادرم توبی حرف میزدند، درباره غذا و معماری ایران. عاشق تجربهشان بودند و از مردم، فرهنگ و غذاها تعریف میکردند.»
در طول این مدت، خانواده فورمن با نازنین زاغریرتکلیف و همسرش ریچارد، که تجربهای مشابه در ایران داشتهاند، در تماس بودهاند. جو میگوید: «نازنین زن فوقالعادهای است. ریچارد هم با من در تماس است و تجربهاش در رهبری یک کمپین برای آزادی همسرش کمک بزرگی است.»
او همچنین از تصمیم وزارت خارجه بریتانیا برای بازگرداندن دیپلماتهایش در جریان جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل انتقاد کرده و میگوید این مسئله باعث شد خانوادهاش برای مدتها حتی از مکان نگهداری پدر و مادرش بیاطلاع بمانند. در ۲۳ ژوئن، بمبارانی در زندان اوین رخ داد که دستکم ۷۰ کشته بر جای گذاشت و خانواده فورمن نمیدانستند که آیا عزیزانشان به آن زندان منتقل شدهاند یا نه. تازه در هشتم ژوئیه، مشخص شد آنها هنوز در کرمان هستند.
جو بنت که هر شب با فکر مادرش به خواب میرود و با آن از خواب بیدار میشود، در پیامی که از طریق کنسولگری برای مادرش ارسال کرده، از او خواسته هر وقت ماه را دید، به یاد بیاورد که او هم در همان لحظه به ماه نگاه میکند: «ماه برای ما نماد امید شده؛ همان شب، ماه خونین را دیدیم. آن تصویر در ذهنم مانده و هر بار به یادش میافتم، اشکم در میآید.»
وزارت خارجه بریتانیا در واکنش به این پرونده گفته است: «نگران بازداشت دو شهروند بریتانیایی در ایران هستیم. این موضوع را بهصورت مستقیم با مقامات ایرانی مطرح کردهایم و به خانواده آنها خدمات کنسولی ارائه میدهیم.»