کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در هفتاد و هشتمین هفته خود با اعتصاب غذای گروهی از زندانیان در ۴۸ زندان ایران ادامه پیدا کرد. این کارزار در بیانیهای ضمن محکومیت موج فزاینده اعدامها و سرکوب زندانیان، تاکید کرد که اعدام نه نشانه عدالت، بلکه ابزاری برای ارعاب و سرکوب جامعه است.
این بیانیه سهشنبه ۳۱ تیرماه منتشر شده و تاکید میکند که «حکومت اعدامی بار دیگر موجی از سرکوب و خشونت را علیه جامعه و بهویژه زندانیان سیاسی به راه انداخته است.»
کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» با اشاره به اینکه در تیرماه دستکم ۷۱ نفر در سراسر ایران به دار آویخته شدند، تاکید کرد که این اعدامها «بدون رعایت دادرسی عادلانه» و «بر اساس اعترافات اجباری» صورت گرفته است.
آنها در بیانیه خود اعلام کردند: «در کنار موج فزاینده اعدامها، فشارهای امنیتی علیه زندانیان سیاسی و همراهان این کارزار تشدید شده است.»
به نوشته این بیانیه، «حکومت با تهدید، شکنجه، تبعید و بازداشت اعضای کارزار و حتی احضار و آزار خانوادههای آنها تلاش میکند صدای معترضان را خاموش کند و آنان را از حقوق اولیه انسانی محروم نگه دارد.»
بهگفته اعضای این کارزار، اعدام نه نشانه عدالت بلکه ابزاری برای ایجاد ترس است. آنها تاکید کردهاند: «جان هیچ انسانی نباید به دست حکومتها گرفته شود، بهویژه در شرایطی که دادرسی عادلانهای وجود ندارد و حقوق اساسی متهمان بهصورت آشکار و سیستماتیک نقض میشود.»
جلوهای از چهره واقعی حکومت
زندانیان عضو کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در بخش دیگری از بیانیه خود به خشونتهای مستقیم حکومت علیه مردم اشاره کرده و «گشودن آتش مستقیم» به سوی رها شیخی، دختر چهار ساله را نشانهای از جنایتهای حاکمیت خواندند.
به گفته نویسندگان بیانیه، این اقدامات چهره واقعی و ضد مردمی حکومت را عریان میسازد.
کارزار تاکید کرده هدف اصلی حکومت از این خشونتهای بیوقفه، ایجاد رعب و خاموش کردن صدای مردمی است که با وجود همه فشارها، بر خواست خود برای عدالت، آزادی و کرامت انسانی ایستادهاند.
رها، کودک چهار ساله و سه شهروند دیگر از جمله مادرش محبوبه شیخی، شامگاه ۲۶ تیرماه با تیراندازی نیروهای امنیتی و نظامی در شهرستان خمین کشته شدند.
اعتصاب غذای زندانیان عضو کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» از نهم بهمن ۱۴۰۲ با درخواست توقف صدور و اجرای این احکام آغاز شد و در هفتاد و هشتمین هفته آن زندانیان محبوس در ۴۸ زندان سراسر ایران دست به اعتصاب غذا زدهاند.
این کارزار ماههای اخیر به یکی از جریانهای اعتراضی مهم در زندانهای ایران تبدیل شده و هر هفته با اعتصاب غذا و تحصن زندانیان، صدای اعتراض به احکام اعدام و روندهای قضایی ناعادلانه را زنده نگه میدارد.
زندانیان عضو این کارزار در پایان بیانیه این هفته خود تاکید کردند: «صدای ما هر سهشنبه رساتر خواهد شد تا روزی که اعدام برای همیشه در ایران متوقف شود.»