خانواده فاطمه و محمدحسین سپهری، زندانیان سیاسی در بیانیهای با اشاره به ضربات وارد شده به جمهوری اسلامی در جنگ ۱۲ روزه و «خشم و حقارت تحمیل شده»، اعلام کردند رژیم جمهوری اسلامی در تازهترین اقدام، تحقیر و تعرض جسمی و جنسی را متوجه خانوادههای زندانیان سیاسی کرده است.
بر اساس این بیانیه که شنبه ۲۸ تیر منتشر شد، دختر فاطمه سپهری، ۱۷ تیر هنگام مراجعه به زندان وکیلآباد مشهد برای ملاقات با مادرش، از سوی یکی از ماموران زن زندان به نام «رهنما» مورد «بازرسی بدنی تحقیرآمیز و آزار جنسی آشکار» قرار گرفته است.
خانواده سپهری اعلام کردند این رفتار «مجرمانه و غیراخلاقی» موجب «آشفتگی شدید روانی» دختر سپهری شده و خود این زندانی نیز پس از مطلع شدن از موضوع، دچار «آسیب روانی جدی» شده است.
محمدحسین سپهری، دیگر عضو زندانی این خانواده نیز پس از اعتراض به این رفتار، به سلول انفرادی منتقل شده و تماس تلفنیاش برای یک ماه قطع و دو نوبت ملاقات حضوری او لغو شده است.
بر اساس بیانیه منتشر شده، سپهری در ۱۹ تیرماه تلاش کرده با مسئولان زندان از جمله وحید پورحاجبی، رییس حفاظت کل زندانهای خراسان رضوی و علیخانی، مسئول حفاظت داخلی زندان وکیلآباد ملاقات کند اما هیچ یک از این مسئولان حاضر به پاسخگویی یا دیدار با او نشدهاند.
در ادامه، مقامهای زندان به جای پاسخگویی، با تنبیه انضباطی به اعتراض سپهری واکنش نشان دادهاند.
خانواده سپهری این اقدامات را مصداق آشکار «مجازاتهای تلافیجویانه و سرکوب و گرفتن انتقام سازمانیافته از معترض درون زندان» خواند و اعلام کرد: «ما بهعنوان خانواده سپهری و صدای دردمند هزاران زندانی سیاسی و خانوادههایشان، این رفتار را مصداق روشن آزار جنسی، سوءاستفاده از قدرت، شکنجه روانی و هتک حرمت میدانیم و آن را محکوم میکنیم.»
فاطمه سپهری از شهریور ۱۴۰۱ و محمدحسین سپهری از مهر ۱۴۰۲ دوران محکومیت خود را در زندان وکیلآباد مشهد میگذرانند.
رفتار تحقیرآمیز ماموران زندان با خانوادههای زندانیان سیاسی در ایران سابقهدار است و پیشتر نیز تحت عنوان بازرسی، چنین اقداماتی صورت گرفته است.
در آخرین نمونه از این رفتارها، ایراناینترنشنال ۲۶ تیر گزارش داد خانواده زندانیان سیاسی در زندان تهران بزرگ در جریان ملاقات با رفتارهای تحقیرآمیز و بازرسی بدنی غیرمعمول مواجه شدند.
بر اساس این گزارش، ماموران در مواردی اعضای خانواده زندانیان سیاسی را که برای ملاقات با بستگان خود به زندان تهران بزرگ رفته بودند، بهطور کامل برهنه کردهاند.
محمد نوریزاد، زندانی سیاسی محبوس در این زندان از اعتصاب زندانیان سیاسی در اعتراض به برهنه کردن زنان برای «بازرسیهای بیشرمانه» خبر داد و گفت: «این حرکت، حرکتی جمعی است و همگان از این رفتار وقیحانه که به عنوان تجاوز جنسی تعریف میشود، عصبی هستند.»
مهر ۱۴۰۳، ۲۲ زن زندانی سیاسی و عقیدتی، در نامهای از زندان اوین خواهان توقف و رسیدگی به «اذیت و آزار جنسی» تعدادی از زندانیان در حین بازرسی بدنی شدند.
خرداد ۱۴۰۳، ماموران زن زندان قزلحصار کرج به بهانه «بازرسی»، همسر یکی از زندانیان سیاسی را در رفتاری بیسابقه هدف تجاوز جنسی، آزار و تحقیر قرار دادند.
خرداد ۱۴۰۲ نیز شماری از زنان فعال مدنی و سیاسی با روایت دوران بازداشت یا زندان خود، شرح دادند که چگونه نیروهای جمهوری اسلامی آنان را مجبور کردهاند جلوی چشم ماموران یا مقابل دوربینها کاملا برهنه شوند.
همان زمان خبرگزاری میزان، وابسته به قوه قضاییه جمهوری اسلامی، در واکنش به افشاگریها درباره «بازرسی برهنه بدنی» و فیلمبرداری حین بازرسی، این نوع بازرسیها را تایید کرد اما اعلام کرد که «هیچگونه تصویری ثبت و ضبط نمیشود».