کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در هفتاد و هفتمین هفته با اعتصاب غذای جمعی از زندانیان زندان یزد به ۴۸ زندان گسترش پیدا کرد. این کارزار در بیانیهای از مردم خواسته است با فریاد و اعتراض، چهره جنایتکارانه و ضد انسانی جمهوری اسلامی را افشا کنند و صدای قربانیان را زنده نگه دارند.
در بیانیه هفتاد و هفتمین هفته کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» که سهشنبه ۲۴ تیرماه منتشر شد، به صدور حکم اعدام برای سه زندانی سیاسی در اهواز و در خطر بودن جان سه زندانی سیاسی دیگر پس از انتقال به سلولهای انفرادی در زندان اهواز اشاره شده است.
این کارزار با بیان اینکه بیخبری کامل از وضعیت این سه زندانی، بر نگرانیهای خانوادههای آنها افزوده است، تاکید کرد: «بیخبری از وضعیت این سه زندانی و دهها زندانی دیگر، خطر ناپدیدسازی قهری را بهشدت به همراه دارد؛ اتفاقی که در گذشته بسیار شاهد آن بودهایم.»
آنها با اشاره به ابراز نگرانی مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوقبشر سازمان ملل از وضعیت این سه زندانی، اعلام کردند این هشدارها باید به مطالبهای عمومی برای توقف فوری اعدامها تبدیل شود.
پیش از این نیز ۱۵ سازمان حقوق بشری و نهاد مدنی در بیانیه مشترکی نگرانی عمیق خود را نسبت به انتقال علی مجدم، معین خنفری و محمدرضا مقدم، سه زندانی عرب اهوازی به سلول انفرادی و خطر اجرای قریبالوقوع حکم اعدام آنها ابراز کردند و خواستار توقف حکم اعدام این سه زندانی شدند.
دادگاه انقلاب اهواز، فرشاد اعتمادیفر، مسعود جامعی (باوی) و علیرضا مرداسی (حمیداوی)، سه زندانی سیاسی را در ۲۳ خرداد بابت اتهامات «افساد فیالارض» و «عضویت در گروههای مخالف جمهوری اسلامی» به دو بار اعدام محکوم کرد.
زندانیان عضو کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در بخش دیگری از بیانیه خود با اشاره به رد درخواست اعاده دادرسی مهدی حسنی و بهروز احسانی، دو زندانی سیاسی محکوم به اعدام، برای چهارمین بار، اعلام کردند: «پرونده آنها با ابهامات جدی حقوقی همراه بوده و پیشتر نیز با بهانه "سرّی بودن" پرونده، مانع دسترسی وکیل به جزئیات آن شدهاند؛ عملی که خلاف قانون است.»
آنها با بیان اینکه از ابتدای تیرماه دستکم ۴۴ نفر در ایران اعدام شدهاند و دو نفر از آنها در ملا عام در شهرهای میاندوآب و بوکان به دار آویخته شدهاند، در بیانیه خود نوشتند: «اینها صحنههای ارعاب و قدرتنمایی حکومتی است که از هر سو با بحران مواجه است و اعدام در ملا عام را ابزار مهار قیام و خشم عمومی کرده است.»
این بیانیه به ادامه همراهی خانوادههای محکومان به اعدام و دادخواهان با کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» با وجود فشارهای امنیتی فزاینده، پرداخت و تاکید کرد: «اعضای این کارزار ضمن محکومیت این فشارهای حکومتی بر خانوادههای دادخواه، از مردم آزادیخواه سراسر ایران میخواهند که بساط این سرکوبگران جانی در صحنههای اعدام در ملا عام را برهم بزنند؛ آنها را به صحنههای مقاومت و افشاگری تبدیل کنند.»
این کارزار همچنین خطاب به مردم نوشت: «ما مصرانه از همه میخواهیم خانوادههای زندانیان محکوم به اعدام و دادخواه را تنها نگذارند. قدرت ما در همبستگی و اتحاد ماست و بیشک بساط سرکوب و اعدام را جارو خواهیم کرد.»
اعتصاب غذای زندانیان عضو کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» از نهم بهمن ۱۴۰۲ با درخواست توقف صدور و اجرای این احکام آغاز شد و در هفتاد و هفتمین هفته آن زندانیان محبوس در ۴۸ زندان سراسر ایران دست به اعتصاب غذا زدهاند.