سازمان حقوق بشری ههنگاو گزارشی از موارد نقض حقوق زنان در شهرهای مختلف ایران طی حدود یک ماه اخیر منتشر کرد که بر اساس آن، چندین زن به دست مردان خانواده خود کشته و دهها زن دیگر نیز به دلایل امنیتی و سیاسی بازداشت شدند.
گزارش ههنگاو مربوط به ماه ژوئن، یعنی بازه زمانی ۱۱ خرداد تا ۹ تیر است.
بر اساس این گزارش، در این یک ماه دو زن به نامهای حفیظه بلوچزهی و طلعت سبزی، در زندانهای قزلحصار کرج و قم اعدام شدند.
بلوچزهی، اهل سراوان، به عضویت در گروههای تندروی اسلامگرا و سبزی، اهل قم، به قتل عمد متهم شده بودند.
در این مدت همچنین دستکم ۱۲ فعال زن در شهرهای مختلف ایران از سوی نهادهای امنیتی بازداشت شدند.
این افراد شامل فعالان بهایی و کُرد و شهروندانی از تهران، شیراز، سقز، کرمان، سبزوار، دهلران، بیرجند و قائمشهر هستند.
در این بازه زمانی یک ماهه، همچنین ۱۴ زن به مجموعا ۴۷ سال و هشت ماه زندان محکوم شدند.
از میان این افراد، ۱۱ نفرشان به جامعه بهائی تعلق دارند.
ایراناینترنشنال پیشتر در ۱۰ تیر گزارش داد از آغاز جنگ جمهوری اسلامی و اسرائیل، موج گستردهای از بازداشت شهروندان از جمله بهائیان و یهودیان در ایران به راه افتاده است.
بهائیان بزرگترین اقلیت دینی غیرمسلمان ایران هستند که از زمان انقلاب سال ۱۳۵۷ به طور سیستماتیک هدف آزار و اذیت قرار گرفتهاند، اما در یک سال گذشته فشار نهادهای امنیتی و قضایی بر آنها تشدید شده است.
ثبت ۱۱ مورد قتل زنان
گزارش ههنگاو همچنین به ثبت ۱۱ مورد قتل زنان در شهرهای مختلف ایران در ماه ژوئن اشاره دارد.
این قتلها عمدتا از سوی افراد نزدیک به قربانیان، از جمله همسرانشان، رخ دادهاند.
در این فهرست، تهران با پنج مورد قتل زنان بیشترین آمار را در میان استانها به خود اختصاص داده است.
در خراسان رضوی دو مورد و در استانهای خراسان شمالی، البرز، ایلام و مازندران هر کدام یک مورد قتل زنان ثبت شده است.
دستکم یک مورد از این قتلها با «انگیزه ناموسی» و پنج مورد بهدلیل «اختلافات خانوادگی» انجام گرفته است.
در ایران آمار رسمی و دقیقی از زنکشی وجود ندارد و بسیاری از این قتلها از سوی حکومت تحت عنوان اختلافات خانوادگی دستهبندی میشوند.
اواخر آبان سال گذشته روزنامه هممیهن گزارش داد در سهماه نخست سالهای ۱۴۰۱، ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ دستکم ۸۵ زن و دختر از سوی شوهر، پدر، برادر و مردان نزدیک به آنها کشته شدند.
رسانهها و کنشگران حقوق زنان بارها هشدار دادهاند در بسیاری از مناطق ایران، موارد متعددی از زنکشی رخ میدهد که عمدا از انتشار عمومی آنها جلوگیری میشود و این جنایات در سکوت خبری باقی میمانند.