مجله اکونومیست در تحلیلی تازه، تفاوتهای مهم میان نبرد اسرائیل با جمهوری اسلامی و حزبالله و جنگ طولانی این کشور در غزه را بررسی کرده و نوشته است: اسرائیل در برابر ایران و حزبالله اهداف روشن و محدودی داشت.
به نوشته این مجله اسرائیل در ایران، نابودی توان هستهای جمهوری اسلامی و در لبنان، عقبراندن حزبالله از مرزها و تضعیف توان نظامی آن از اهداف جنگ بوده. این اهداف طی عملیاتهای کوتاهمدت محقق شد. اما در غزه، اسرائیل هنوز نمیداند پایان جنگ باید چه معنایی داشته باشد.
با گذشت ۲۱ ماه از جنگ غزه، اسرائیل اعلام کرده حدود ۵۵ هزار فلسطینی را کشته (که یکسوم آنها جنگجو بودهاند)، بیشتر زیرساختهای حماس را ویران کرده و تقریبا تمام رهبران این گروه را ترور کرده است. اما حماس همچنان بخشی از غزه را در کنترل دارد و دهها گروگان را نگه داشته است.
اکونومیست نوشته درحالیکه در جنگهای قبلی اسرائیل اهداف روشن بود و با «کمپینهای کلاسیک ضد اشاعه» بهسرعت پایان یافت، در غزه سیاستمداران راستافراطی اسرائیل بر «جنگی آخرالزمانی» اصرار دارند که هیچ استراتژی عملی مشخصی ندارد.
به ادعای این مجله بریتانیایی، اسرائیلیها هم از این وضعیت خستهاند: اکثر جمعیت این کشور حامی آتشبساند، اما اقلیت راستافراطی که بقای نتانیاهو در قدرت به آن وابسته است، ادامه جنگ را ترجیح میدهد. یک افسر ارتش اسرائیل به اکونومیست گفته: «ما فقط منتظریم ببینیم آتشبس میشود یا نه. پیشرفت میدانی خاصی نداریم.»
تام سگف، مورخ اسرائیلی، گفته است صلح با مصر و اردن امکانپذیر شد چون اختلاف فقط بر سر مرزها بود. اما با فلسطینیها نزاع «ریشهدار در هویت ملی» است و فعلاً هیچ افق روشنی ندارد.
نویسندگان گزارش اضافه کردهاند برخلاف غزه، رابطه مردم ایران و اسرائیل در شبکههای اجتماعی عمدتاً مثبت است. یک کارشناس از دانشگاه تلآویو گفته: «ایرانیها و اسرائیلیها دشمن مشترکی به نام رژیم دارند و بیصبرانه منتظرند دوباره در صلح زندگی کنند.» اما در غزه «هیچ امیدی به چنین آیندهای وجود ندارد.»
این تحلیل نشان میدهد حتی پس از تلفات گسترده، چشمانداز پایان جنگ غزه همچنان نامعلوم و پیچیده باقی مانده است.