مخاطبان ایران‌اینترنشنال با ارسال پیام‌ها و تصاویری، از رنگ‌آمیزی تعداد زیادی از تابلوهای «ورود ممنوع» در مناطق مختلف شهر تهران با یک «خط سبز» در سفیدی میان تابلو خبر دادند.
مشخص نیست که هدف از این اقدام چیست و چه کسانی پشت این کارزار قرار دارند.
برخی شهروندان گفته‌اند مشابه این رنگ‌آمیزی خط میان تابلوهای ورود ممنوع با رنگ سبز را در شهرهای کرج و همدان نیز دیده‌اند.
رنگ سبز که در نمادهای فرهنگ اسلامی و از جمله در مراسم تعزیه، برای شخصیت‌های مثبت (اولیا در مقابل اشقیا) استفاده می‌شود، به‌دلیل «سید بودن» میرحسین موسوی، از رهبران اعتراضات انتخابات سال ۸۸ موسوم به «جنبش سبز»، در کمپین او استفاده و پس از این انتخابات، به ابزاری برای اعتراض بدل شد.
شماری از کاربران رسانه‌های اجتماعی، اشاره کردند که ممکن است این رنگ‌آمیزی به سالگرد اعتراضات در ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ مرتبط باشد. در این روز هزاران نفر از مخالفان جمهوری اسلامی، در هم‌بستگی با قیام مردم تونس و مصر، معروف به بهار عربی، در شهرهای مختلف مانند تهران، اصفهان، شیراز، مشهد، رشت، بابل، کرمانشاه و کرمان به خیابان‌ها آمدند.
برخی کاربران اما نشانه‌های دیگری را در تغییر رنگ تابلوهای ورود ممنوع جست‌وجو کرده‌اند.
شماری از آنان به زبان طنز و به شوخی، رنگ سبز را نشانه «سید» و نماد اسلام گرفته‌اند و گفته‌اند که این تغییر یعنی: «ورود اسلام، آخوند و سید ممنوع!»
کاربری نیز به بازتعریف معنای رنگ‌ها پرداخت و نوشت: «قرمز نشان‌دهنده خطر، ممنوعیت و اعتراض و سبز نماد امید، زندگی و آرمان‌های آزادی‌خواهانه است. ترکیب این دو رنگ می‌تواند نشان‌دهنده تقابل میان سرکوب و امید به تغییر باشد.»
در سال‌های گذشته نیز شهروندان در اقدامات اعتراضی نمادین، دست به ایجاد تغییرات و رنگ‌آمیزی در تابلوهای راهنمای شهری زده‌اند.
گرافیتی‌ها، دیوارنگاری‌ها، شعارنویسی‌ها و نصب پارچه‌نوشته و بنرها در خیابان‌های اصلی شهرها، از دیگر روش‌های اعتراضات مردمی علیه جمهوری اسلامی به شمار می‌روند.
در میانه اعتراضات بعد از کشته شدن مهسا ژینا امینی در سال ۱۴۰۱ هم تعدادی پارچه‌نوشته و بنر اعتراضی از روی پل‌های هوایی در برخی شهرها از جمله تهران آویخته و تصاویرش در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد.