نتایج یک پژوهش جدید که بر روی بیش از ۱۰ هزار نوجوان انجام شده، نشان می‌دهد هرچه والدین بیشتر با تلفن همراه خود سرگرم باشند و قوانین خانوادگی درباره استفاده از دستگاه‌های دیجیتال ضعیف‌تر باشد، احتمال دسترسی فرزندانشان به محتوای نامناسب سنی بیشتر خواهد بود.

به گزارش سی‌ان‌ان، نتایج این پژوهش که در مجله «بی‌ام‌سی پدیاتریکس» منتشر شد، حاکی از آن است که ارتباط معناداری میان الگوهای استفاده والدین از تلفن همراه و گرایش نوجوانان به محتوای نامناسب سنی وجود دارد.

این پژوهش که بخشی از مطالعه رشد شناختی مغز نوجوانان است، بیش از ۱۰ هزار نوجوان ۱۲ تا ۱۳ ساله را مورد بررسی قرار داده‌ است.

به گفته جیسون ناگاتا، دانشیار بخش اطفال دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو و سرپرست این پژوهش، افراد در ابتدای نوجوانی در مرحله حساس و منحصر به‌فردی از رشد قرار دارند؛ آن‌ها نه کودک خردسال هستند و نه نوجوانان کاملا مستقل.

به همین دلیل، راهنمایی والدین در مورد استفاده از رسانه‌های دیجیتال برای این گروه سنی اهمیت ویژه‌ای دارد.

در این مطالعه، از والدین خواسته شد میزان استفاده خود از تلفن همراه را در یک مقیاس چهار درجه‌ای از «خیلی کم» تا «خیلی زیاد» مشخص کنند.

نتایج نشان داد با هر درجه افزایش در استفاده والدین از دستگاه‌های دیجیتال شخصی، احتمال گرایش نوجوانان به تماشای فیلم‌های نامناسب و انجام بازی‌های ویدیویی خشن ۱۱ درصد بیشتر می‌شود.

چگونه والدین می‌توانند زمان استفاده از تلفن همراه را محدود کنند

برای والدینی که در مورد مدیریت مدت زمان استفاده فرزندشان از تلفن همراه مردد هستند، بهترین روش، الگوسازی عادات سالم استفاده از دستگاه‌های دیجیتال خواهد بود.

ناگاتا می‌گوید: «والدین باید به آنچه از فرزندان خود می‌خواهند، عمل کنند. اگر قانون خانوادگی این است که سر میز شام پیامک نفرستیم، خودشان هم باید به آن پایبند باشند.»

محیط خانه و چگونگی استفاده نوجوانان از دستگاه‌های دیجیتال شخصی، یکی از محورهای مهم این پژوهش بود. طبق یافته‌های این پژوهش، نوجوانان زمانی که در اتاق خواب خود هستند، بیشتر به سراغ محتوای نامناسب می‌روند.

به گفته ناگاتا، استفاده از گوشی در اتاق خواب، بیشترین همبستگی را با قرار گرفتن در معرض محتوای نامناسب داشته است.

او تاکید می‌کند که برای محدود کردن موثر دسترسی به محتوای نامناسب، خانواده‌ها باید قوانین مشخصی را جهت استفاده از صفحات نمایش پیش از خواب تعیین کنند.

کارا آلایمو، دانشیار ارتباطات دانشگاه فیرلی دیکینسون، معتقد است این پژوهش به والدین نشان می‌دهد نظارت بر فعالیت‌های دیجیتال فرزندان، حتی در صورت مقاومت آن‌ها، یک ضرورت است.

او از والدین می‌خواهد به «رفتار دیجیتال» خود نیز توجه کنند و از خود بپرسند آیا زمانی که با گوشی خود مشغول هستند، واقعا کار مفیدی انجام می‌دهند یا فقط بی‌هدف صفحات را بالا و پایین می‌کنند.

یکی از یافته‌های مهم این پژوهش، تاثیر منفی استفاده از محدودیت دسترسی به گوشی به‌عنوان یک ابزار تنبیهی است.

محققان دریافته‌اند این رویکرد نتیجه معکوس داشته و موجب گرایش بیشتر نوجوانان به محتوای نامناسب می‌شود. این امر به‌ویژه در نوجوانانی که به دنبال استقلال بیشتر هستند، مشهودتر است.

آلایمو در این خصوص هشدار می‌دهد که ترس نوجوانان از محروم شدن از دسترسی به گوشی، می‌تواند آن‌ها را از درخواست کمک در مواقع ضروری، مانند زمانی که قربانی باج‌گیری اینترنتی می‌شوند، بازدارد.

این موضوع می‌تواند پیامدهای جدی برای امنیت و سلامت روانی نوجوانان به همراه داشته‌ باشد.

در مقابل، پژوهشگران نتایج امیدوارکننده‌ای را در مورد استفاده از رویکردهای تشویقی گزارش کرده‌اند.

نوجوانانی که دسترسی به گوشی و سایر ابزارهای دیجیتال را به‌عنوان پاداش دریافت می‌کنند، تمایل کمتری به محتوای نامناسب نشان می‌دهند.

بدین ترتیب می‌توان چنین نتیجه گرفت که رویکردهای مثبت می‌توانند در شکل‌دهی عادات سالم دیجیتال، موثرتر باشند.

ناگاتا معتقد است استراتژی‌های تقویت مثبت و پاداش‌دهی، نتایج بهتری نسبت به محدودیت و تنبیه به همراه دارند.

متخصصان برای مدیریت بهتر این چالش، راهکارهای عملی متعددی را پیشنهاد می‌کنند.

الگوسازی مناسب از سوی والدین اولین و مهم‌ترین گام است. از آنجا که کودکان تمایل دارند از رفتار والدین تقلید کنند، محدود کردن استفاده از ابزارهای دیجیتال شخصی از سوی والدین می‌تواند تاثیر مثبتی بر رفتار فرزندان داشته‌ باشد.

تدوین قوانین مشخص خانوادگی برای استفاده از گوشی، به‌ویژه در زمان صرف غذا و پیش از خواب، راهکار دیگری است که آکادمی کودکان آمریکا بر آن تاکید دارد.

این قوانین باید با مشارکت اعضای خانواده تدوین شوند و همه اعضا، از جمله والدین، به آن پایبند باشند.

همچنین پیشنهاد می‌شود والدین تا حد امکان استفاده از دستگاه‌های دیجیتال را به زمان‌هایی که فرزندان در مدرسه یا خواب هستند، محدود کنند تا کیفیت تعاملات خانوادگی افزایش یابد.

به گفته متخصصان، با توجه به تفاوت‌های هر خانواده، ضروری است والدین قوانین مربوط به استفاده از ابزارهای دیجیتال شخصی را متناسب با رشد فرزندان خود تنظیم و به‌روزرسانی کنند.

این شامل بازنگری در محتوای مناسب، نوع دستگاه‌های مورد استفاده و مدت زمان استفاده از آن‌ها می‌شود.

تطبیق قوانین با شرایط سنی نوجوانان باعث می‌شود آن‌ها با میل بیشتری این قوانین را رعایت کنند.